၆-၉-၁၂
စာေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႕ဟိုစာအုပ္ လွန္ ဒီစာအုပ္လွန္နဲ႕ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး.. စကားလံုးေတြထက္ စာလံုးေလးေတြက ပုိပီး တန္ဖိုး ရွိတယ္ဆိုတာ ခုေတာ့ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္... ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေလးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ အယူအဆတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဒီေနရာမွာ စာလံုုးေတြအေနနဲ႕ဘဲ ခ်ေရးေတာ့မယ္ဗ်ာ..
လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပီဆုိရင္ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းရွိရမွာ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္လား? ကၽြန္ေတာ္က အတၱႀကီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တခ်ိဳ႕ တစိတ္အပိုင္း ျပည့္စံုတယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ သူတုိ႕ကလဲြလုိ႕ က်န္တာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ အဲ့ဒီ သူတို႕ ဆုိတဲ့ လူနည္းစုေလးက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ား ခံစားရမလဲ။ ခုထက္ထိ အေျဖမရဘူး။ ေၾကကဲြေနမလား? ဒီလိုဘဲ ေအးစက္စက္နဲ႕ပဲ ျဖတ္သန္းမလား? ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေသျခင္းတရားဆုိတာ ဘယ္သတၱ၀ါမွ ေရွာင္လဲႊလုိ႕မရဘူးမုိ႕လား။ မိတ္ေဆြေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာပဲ။
အဲ့ဒီေသျခင္းတရားနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ မိတ္ေဆြကို နည္းနည္းေလာက္ ရင္ဖြင့္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသရမွာကို ေၾကာက္တယ္။ နာရမွာကိုလည္း ေၾကာက္တယ္။ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ေဆးထုိးမယ္ဆိုရင္ ရင္ထဲမွာ ငိုေနတုန္းပဲဗ်ာ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အရိုးစဲြလာတဲ့ ေၾကာက္စိတ္လို႕ ေျပာရင္ရမလား? ေဆးထိုးအပ္ေသးေသးေလးနဲ႕ ထိုးတာ မနာဘူးသိလည္း ခုထက္ထိ နာတတ္ေနတုန္းဘဲ။ အစြဲဆုိတာကို ခၽြတ္ဖုိ႕မလြယ္ဘူး အေၾကာင္းအရာ တုိက္ဆုိင္ရင္ ေပၚေပၚလာတတ္တယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိျပဳမိခဲ့ၿပီ မိတ္ေဆြ။။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က သူမ်ားထက္ အသာရမွ ေက်နပ္တယ္၊ စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ေလးနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသာရလိုက္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆို ေနာက္ဆံုး ဘာမွ မလုပ္ရရင္ေတာင္ သူမ်ားလက္ကို လက္ညွိဳးေလးနဲ႕ တုိ႕လုိက္ရတာကုိပဲ ငါလုပ္တာ သူမသိလုိက္ဘူးဆိုပီး ကုိယ့္ဟာကိုယ္ အသာစီးယူ အႏိုင္ယူလုိက္တာမ်ိဳးေလ။ ပစၥည္းတစ္ခုကို လိုခ်င္ပီဆုိရင္ မရရေအာင္ ျပႆနာရွာေတာ့တာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ လုိခ်င္တာကို မရခဲ့ဖူးတာ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ မရခင္မွာ လိုခ်င္သေလာက္၊ တန္ဖုိးထားသေလာက္ ရပီးသြားေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ထက္ ဟိုဟာက ပိုေကာင္းသလိုလိုနဲ႕ေလ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ဟိုဟာလုိခ်င္ ဒီဟာလုိခ်င္ေတာ့ သိပ္မရွိေပမယ့္။ လုိခ်င္တာအနည္းငယ္ေတာ့ ရွိေနတုန္းပဲ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိပဲ လက္ထဲေရာက္လာရင္ သိပ္ပီး မဆန္းျပားေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ထူးျခားလာတာက အသိတရားေလး ရလာတယ္ မိတ္ေဆြ။ လူေတြက အေပၚယံေတြကို မက္ေမာေနၾကတာ တန္ဖိုးထားေနၾကတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျမည္းစမ္းၾကည့္ဖူးပီးရင္ ရိုးသြားတတ္ၾကတာကို ေမ့ေနၾကတာကိုး။
လူေတြ လူေတြနဲ႕ ေျပာေနရင္းက လူေတြအေၾကာင္းကုိ နည္းနည္းေျပာရဦးမယ္ ဒီေခတ္ဒီကာလမွာလဲ ဘာသာေရးတုိက္ပဲြေတြက မ်ားမွ မ်ားပဲကိုး။။ ဟုိေကာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ယုတ္မာတယ္ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ဟိုဘာသာက ဒီဟာ၊ ဒီဘာသာက ဒီဟာဆုိပီးေတာ့ေလ၊ မိတ္ေဆြလည္း သိမွာပါ။ လူေတြက အစဲြနဲ႕ လိုက္ပီး အခ်င္းခ်င္း စြပ္စဲြေနၾကတာ။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို ေဆးထုိးအပ္ ေသးေသးေလးကို ေၾကာက္သလိုမ်ိဳးအစဲြနဲ႕ေပါ့။
လူေတြဆုိတာကလည္း ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္မွ ေကာင္းတယ္ ထင္တာကို။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို မွားတယ္လုိ႕ လက္ညွိဳးေထာက္ျပရင္ ဘယ္လူကမွ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ၾကဘူး။ လူပီသတဲ့ လူစစ္စစ္ကသာ ဘာေၾကာင့္လဲ အေျဖေလးေပးႏုိင္မလားစသျဖင့္ ေက်ေက်လည္လည္ ဆက္ဆံၾကတာကိုး။
အဲ... တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကလည္း မွန္သလိုလိုနဲ႕ မွားသလိုလိုေတြလည္း ရွိရဲ႕။ ဘက္စံုေထာင့္စံုက ၾကည့္ရင္ မွန္တယ့္အေျဖက ရွားမွ ရွားပဲကိုး။ စကားတစ္ခြန္းလိုေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ ဒီလိုပဲ၊ ခင္ဗ်ားဘက္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားေနရာ ၀င္ၾကည့္မွ သိမယ္ဆိုသလိုေပါ့။
ခု ဘာသာေရး တုိက္ပဲြမွာ မိတ္ေဆြ ဘယ္သူေတြဘက္က မွန္မယ္ထင္လဲ? ရလာမယ့္ အေျဖက မိတ္ေဆြရဲ႕ အစဲြနဲ႕ အတၱက ကင္းရင္ ၇၀ ရာခုိင္းႏႈန္းေလာက္က မွန္ကန္မွာပါ။
လူ႕အခြင့္အေရးအေနနဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လူမွာ မ်ိဳးရိုးဇာတ္ခဲြမႈ မရွိဘူး။ လူသားေတြ အားလံုးဟာ တူတူခ်ည္းပဲ ရပိုင္ခြင့္ေတြ လုပ္ပို္င္ခြင့္ေတြ အားလံုးလဲ တူတူဘဲ၊ အားလံုးဟာ နာတတ္တယ္ က်င္တတ္တယ္
ခံစားတတ္တယ္။
အဲ ဘာသာေရးဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ အဲ့လုိ စဥ္းစားလုိ႕ မရေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘာသာတရားကို မတ္ေနေအာင္ လုပ္ရမွာ မဟုတ္လား။ ဒီလုိမ်ိဳး လူ႕အခြင့္အေရးအယူအဆနဲ႕ ေရာခ်လုိ႕ကေတာ့ ဘာသာေပ်ာက္ျဖစ္သြားမွာဘဲ။
လူ႕ဘ၀ကလည္း ရယ္စရာႀကီး မိတ္ေဆြရာ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ရင္ အေကာင္းဆံုးလို႕ ဆုိသလို၊ ဒီလိုလုပ္လုိ႕ ဘယ္ရမလဲ လုပ္စရာရွိ လုပ္ ေဆာ္စရာရွိ အျပတ္ေဆာ္ ဆုိတဲ့ လူေတြကလည္း ရွိေသးရဲ႕။ အဆုိးအေကာင္းဆုိတာ ဒြန္တဲြေနတာမဟုတ္လား။ အျပတ္ေဆာ္တဲ့ သူေတြရွိလုိ႕ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ခံသာေနသလို၊ စိတ္ၿငိမ္တဲ့ သူေတြရွိလုိ႕လဲ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ခံသာေနတာကလား။ မိတ္ေဆြေရာ ဘယ္လို အျမင္ရွိလဲ? အဆိုးအေကာင္းဆုိတာ ဒြန္တဲြေနတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္လုိ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သားေကာင္ကို လိုက္ေနတဲ့ မုဆုိးတစ္ေယာက္လုိဘဲ။ အႏွစ္သာရတစ္ခုကို လုိက္လံရွာေဖြေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူေတြက လူေတြအေၾကာင္း မသိရင္ ရာဇ၀င္ရိုင္းေတာ့မွာေပါ့။ အႏုျမဴေတြ၊ အာကာသေတြ အေၾကာင္း ခဏနားထားလိုက္ဦး အေျခခံအက်ဆံုး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကိုေရာ မိတ္ေဆြ သိၿပီးပီလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ခုလက္ရွိေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနတဲ့ ၀န္းက်င္က လူ႕ဘ၀အႏွစ္သာရအစစ္လား? ႏိုး .... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အႏွစ္သာရမဲ့ေနတယ္လုိ႕ ယူဆတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျပာျပမယ္ဗ်ာ မနက္အိပ္ယာက ထတယ္၊ အလုပ္သြားတယ္၊ ထမင္းစားတယ္၊ အလုပ္ျပန္တယ္၊ အိပ္တယ္၊ ေက်ာင္းတက္စရာရွိရင္ တက္တယ္။
ပီးေတာ့ အိမ္ျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ဘဲ အခ်ိန္နာရီေပါင္းမ်ားစြာကို စားေသာက္ပစ္လုိက္ပီးပီ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္လာရင္ အႏွစ္သာရ ရွိသြားပီလုိ႕ မိတ္ေဆြက ေျပာႏုိင္မလား? ပစၥည္းတစ္ခုကို လိုခ်င္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားထုတ္မႈလိုမ်ိဳးကို လူႀကီးအေနနဲ႕ အားထုတ္ေနတာပဲရွိတာ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒါကို အႏွစ္သာရတစ္ခုအျဖစ္ မသံုးသပ္ဘူးဗ်။ တကယ့္ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ အႏွစ္သာရဆုိတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ? အဲ့ဒါကမွ အေရးႀကီးတာ ဥပမာဗ်ာ။ သိန္းတစ္ရာေလာက္ေပးရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို ထပ္ခါထပ္ခါ စစ္ပီး စမ္းေနတဲ့ လူေတြဟာ... တစ္သက္လံုး ဦးထိပ္ပန္ဆင္ပီး ေမြးကတည္းက ေသတဲ့အထိ ဖက္တြယ္ထားရမယ့္ ဘာသာတရားကို တစ္ခါမွ မစစ္ေဆးဖူးဘူး။ အစဲြတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားတြန္းတင္ေပးတဲ့ လမ္းေပၚမွာဘဲ ေယာင္လည္လည္နဲ႕ပဲ လံုးလည္ လုိက္ေနၾကတယ္။ တကယ့္ကို ဆန္းစစ္ၿပီး သံုးသပ္ရမယ့္ အရာဗ်ာ တကယ္တေျမာဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ဘာနဲ႕ တူသလုိဆို ငယ္ငယ္က ဆရာမစာသင္တာကို လိုက္ပီး စာအံတဲ့ ကေလးေတြနဲ႕ တူတယ္ဗ်။ ဆရာမက ကမၻာကျပားတယ္လုိ႕ အေသရိုက္သင္ေပးလိုိက္ရင္ေတာင္ လံုးတဲ့ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္းျပဖုိ႕က အခက္သားကလား၊ ေနာက္ဆံုး ရွင္းျပႏုိင္ရင္ေတာင္မွ အရင္ကေတာ့ ခပ္ျပားျပားပဲ ခုမွ လံုးသြားတာလို ျဖစ္ေနဦးမွာ....
ဒီလိုပါဘဲ မိတ္ေဆြရာ ငါတုိ႕က ဘာဆုိပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မ်က္စိမွိတ္ ဖင္ကုန္း ေအာ္ေနၾကတာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူတုိ႕ ဘာမွ မသိၾကဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို မေကာင္းဘူး မေကာင္းဘူးလုိ႕ လက္ညွိဳးထိုး ေအာ္ႏုိင္ဖုိ႕ရာ အဲ့လူ ဘာေၾကာင့္ မေကာင္းတယ္ဆုိတာ ခံလုိက္ရလုိ႕ သိတာကလား။ သူ႕အေၾကာင္းမသိပဲ ငါက ေကာင္းတယ္ အဲ့လူက မေကာင္းဘူး မေကာင္းဘူးဆုိပီး လက္ညွိဳးထုိး စြပ္စဲြတတ္တဲ့အဆင့္ဟာ ကေလးသာသာ အဆင့္မွာပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ မိတ္ေဆြ သိမယ္ထင္တယ္။
ဒီလိုပဲဗ် လူေတြကလည္း တစ္ခါတစ္ခါ အရမ္းရယ္ဖုိ႕ ေကာင္းတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အေျခခံေလးေတာင္ မသိပဲ လြယ္လြယ္ေလး လက္ညွိဳးထုိး စြပ္စဲြတတ္သလို၊ ဘာမွန္း မသိပဲ လြယ္လြယ္ေလး ဖင္ကုန္းကန္ေတာ့တတ္တာလဲ အဲ့လူေတြပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကလား ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု အၿငိမ္မေနတတ္တဲ့ သတၱ၀ါထဲမွာ ထိပ္ဆံုုးက ပါမယ္ထင္တယ္။ နည္းနည္းေလး သိရင္ မ်ားမ်ားႀကီး ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ တစ္ျခားအေၾကာင္းအရာေတြမွာ အညႊန္႕အကြန္႕ေတြ ထည့္ပီး ေျပာတတ္ေပမယ့္။ တကယ့္ေလးနက္ရမယ့္ အရာေတြၾကေတာ့ အပိုုစာသားေတြ မပါေလ ေကာင္းေလ မဟုုတ္လားဗ်ာ။
မိတ္ေဆြက ဘယ္ဘာသာကိုု ကိုုးကြယ္သလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ပါ။ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ဆိုုလိုု႕ မိရိုုးဖာလာ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္လိုု အေပၚယံေလးေတာ့ မဟုုတ္ဘူး မိတ္ေဆြရ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာေပါင္းစံုုကိုု ေလ့လာၿပီးမွ သက္၀င္ယံုုၾကည္တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာအစစ္ပါ။ ခုု ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာကိုု စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖတ္ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြကိုု ကၽြန္ေတာ္သိတာေလး ဗဟုုသုုတအျဖစ္ ရွယ္ေပးခ်င္တယ္ဗ်ာ။
မိတ္ေဆြက သိၿပီးသားလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ မသိေသးတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာ့ သိထားသင့္တယ္ ထင္တာပဲေလ။ အဲ.. သိခ်င္တဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ဆုုိရင္ေတာ့ တန္ဖိုုးရွိတာေပါ့။ သိပ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘုုရားေတြရဲ႕ သမုုိင္း၊ ရာဇ၀င္လိုု႕ ေျပာရင္ ရမယ္။
ဗုုဒၶဘာသာ
ဗုုဒၶဘာသာအေၾကာင္း စေျပာခ်င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ေၾကာင္းကေတာ့ နဂိုုကတည္းက ထင္ထင္ရွားရွား ရွိပီးသားမုုိ႕ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ေၾကာင္းကိုု မေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဗုုဒၶဟာ ရိုုးရွင္းတယ္ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ပဲ၊ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ခုုေပးမွ တစ္ခုုရတယ္ဆုုိတာ မိတ္ေဆြ ယံုုၾကည္တယ္မိုု႕လား။ ကိုုယ္က မေကာင္းဘဲ ကိုုယ့္အေပၚမွာ ဘယ္သူမွမေကာင္းပါဘူး၊ ကိုုယ့္မိဘက လဲြရင္ေပါ့ေလ။ ဒီလိုုသေဘာပါဘဲ ဘုုရားအျဖစ္ရလာဖုုိ႕အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ရတာေတြ မနည္းပါဘူး။ အေပၚဘက္မွာ ေျပာခဲ့သလိုု အက်ိဳးေၾကာင့္ အေၾကာင္းျဖစ္လာတဲ့ သေဘာဘဲ။
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ မိတ္ေဆြသိတဲ့အတုုိင္း ဒီေလာကႀကီးကလည္း ရယ္စရာႀကီးပဲ ဘယ္အရာမဆုုိ ေရွ႕က လူတစ္ေယာက္က နည္းနည္းေလာက္ျပလုုိက္ရင္ အဲ့နည္းနည္းေလးကိုု နင္းပီး မ်ားမ်ားႀကီး ခ်ဲ႕ကားတတ္ၾကတာ လူ႕သဘာ၀ပဲ မုုိ႕လား။ တစ္ခါတစ္ေလ သင္ေပးတဲ့ ဆရာထက္ေတာင္ လက္ေစာင္းက ထက္ျပခ်င္ေသးတာ။ ဒီသေဘာတရားပါဘဲ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုုရား တရားေတြကိုုေရာစပ္ တီထြင္ၿပီး ဂုုိဏ္းကဲြေတြ ေပၚလာတယ္ေပါ့။ အဲ့လိုု ဂိုုဏ္းေတြထဲမွ အထင္ရွားဆံုုး အင္အားအေတာင့္ဆံုုးကိုု မဟာယာနဂုုိဏ္းလိုု႕ ေခၚတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ ခုုျမင္ေနရတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မဟာယာနဂိုုဏ္း ကိုုးကြယ္မႈေတြ မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ျမန္မာျပည္မွာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု ျပန္႕ႏွံ႕ေနတာပဲ။ ခုု မိတ္ေဆြ ျမင္ေနရတဲ့ ေဗဒင္ေတြ၊ နကၡတ္ေတြ၊ ခ်ဲေတြ ထီေတြလုုပ္ေနတဲ့ ဘုုန္းႀကီးေတြကိုု မဟာယာနဂိုုဏ္းက ဘုုန္းႀကီးေတြလုုိ႕ ေျပာရင္ရမယ္။ ဗုုဒၶတရားေတာ္ေတြကိုု မိတ္ေဆြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ေတာ့ အယူအဆေတြ ကဲြျပားေနတာကိုု ေတြ႕ရမွာပါေလ။ တစ္ခုုေတာ့ ရွိတယ္ဗ် မိတ္ေဆြ ေလ့လာရင္ေတာ့ ေထရ၀ါဒ ဗုုဒၶဘာသာအစစ္ကိုု ေလ့လာျဖစ္ဖိုု႕ လိုုတယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အၾကြင္းမဲ့ ယံုုၾကည္တယ္ ဘုုရား၊ တရား၊ သံဃာကိုု။
ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ကိုုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုုရားက ေျပာထားတယ္ မိမိကိုုသာ ကိုုးကြယ္ရာတဲ့။
ျမတ္စြာဘုုရားက ငါ့ဘုုရားကိုု ရုုပ္ထုုလုုပ္ကိုုးကြယ္ပါလုုိ႕ မေဟာေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ မဟာယာန ဂိုုဏ္းက တီထြင္ပီး ရုုပ္ထုုေတြ ထုုလုုပ္ခဲ့ၾကတာပဲဗ်။
အေရးအႀကီးဆံုုးက ဘယ္ဘာသာမဆိုု ရုုပ္ထုုေပၚမွီတည္ေနတာမွမဟုုတ္တာ ရင္ထဲကေန တကယ္ သက္၀င္ယံုုၾကည္ေနမွ ၿမဲၿမံေနတတ္တာ မဟုုတ္လားဗ်ာ။ ဒီလိုု ၿမဲၿမံတာကမွ တကယ့္ အႏွစ္သာရ အစစ္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ညွိဳးထိုုး အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ ရုုပ္ထုုကိုုးကြယ္မႈကိုု ပံုုႀကီးခ်ဲ႕ ျပတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုု အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ သူေတြဟာ မျပည့္၀တဲ့သူေတြလိုု႕ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာရင္ မိတ္ေဆြ ဘယ္လိုု ေျပာမလဲ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းကိုု ဆင္ျခင္ႏုုိင္တဲ့သူေတြကေတာ့ သူမ်ားကိုု လြယ္လြယ္ လက္ညွိဳး မထိုုးတတ္ၾကဘူးလုုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ အျပစ္ရွာတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ဘာေတြပဲ လုုပ္လုုပ္ အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ ျမင္ေနတတ္တာ မဆန္းပါဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ အမွန္တရားကိုု ရွာၿပီး အျပစ္တင္တာ ပိုုတန္ဖုုိးရွိပါတယ္။ သူမ်ား ခုုိင္းေစခ်က္ေၾကာင့္ ဒါမွမဟုုတ္ ေလာင္းရိပ္တစ္ခုုေၾကာင့္ လက္ညွိဳးထိုုး စြပ္စဲြေနတာ မ်က္ကန္းက ဆင္ကိုု ၾကြက္ျဖစ္ေၾကာင္း စြပ္စဲြေနတာတူတူဘဲဗ်။ ရယ္စရာႀကီး မိတ္ေဆြရာ။ ဒီေလာက္ အက်ဥ္းနဲ႕ မိတ္ေဆြ သိထားသေလာက္နဲ႕ဆုုိ ဗုုဒၶဘာသာအေၾကာင္း အေျခခံသေဘာတရားေလာက္ နားလည္မယ္ ထင္တယ္။ မိတ္ေဆြမွာ ထက္သန္ၿပီး စိတ္၀င္စားစိတ္ ရွိရင္ေတာ့ မိတ္ေဆြ ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ ဆက္ပီး ေလ့လာေပါ့ဗ်ာ။ လူဆုုိတာမ်ိဳးကလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူးဆိုု ဘယ္လိုုမွကိုု လုုပ္ယူလုုိ႕ ရတာမဟုုတ္ဘူး ဒါကလည္း လူ႕သေဘာတရားေပါ့ေလ။ ကဲဗ်ာ ေလရွည္ေနတာနဲ႕ လုုိရင္း မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဗုုဒၶဘာသာကိုု ဒီေနရာမွာလဲ လက္စသတ္တာေပါ့။ စိတ္၀င္စားလုုိ႕ ေလ့လာခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ဆက္သြယ္လိုုက္ မိတ္ေဆြအတြက္ စာအုုပ္ေကာင္းေတြ ေပးႏုုိင္ပါတယ္။ အေထာက္အထား အခုုိင္အလံုုနဲ႕ေပါ့။
---------
ခရစ္ယာန္ဘာသာ
ဒါကေတာ့ ကိုုယ့္ဘာသာမဟုုတ္ေတာ့။ ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိက်က် ေရးေပးမွ အဆင္ေျပမယ္။
ခရစ္ေတာ္ ေမြးဖြားျခင္း
ေရာမအင္ပါယာ ႏွစ္ (၂၀၀)အတြင္း ၾသဂုုစတုု(စ္) မင္းလက္ထက္ ဘီစီ (၄)ခုုႏွစ္မွာ လက္သမား ဆရာ ဂ်ိဳးဇက္နဲ႕ မာရီတုုိ႕ကေန ခရစ္ေတာ္ကိုု ေမြးဖြားတယ္။ ခရစ္ေတာ္ ေမြးဖြားတဲ့ ေနရာက ေဂ်ရုုစလင္ၿမိဳ႕ မွ ငါးမုုိင္ခန္႕ေ၀းတဲ့ ဗက္သလင္အရပ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္လုုိ႕ တမန္ေတာ္ ရွင္မႆဲနဲ႕ တမန္ေတာ္ ရွင္လုုကာတိုု႕က ဆုုိသည္။ မာရီက ေယရႈကိုု ဂ်ိဳးဇက္နဲ႕ မေပါင္းသင္းမီကတည္းက သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိဥာဏ္ေတာ္ တန္ခိုုးေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶရတယ္လိုု႕ ဆုုိတယ္။ ေယရႈငယ္နာမည္က ေယာရႈျဖစ္သည္။ ဟဲရဒ္ဘုုရင္က တုုိင္းျပည္မွာ မင္းေလာင္းေပၚတယ္ၾကားလိုု႕ တုုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ (၂)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေတြကိုု သတ္ေစခဲ့တယ္။ ဂ်ိဳးဇက္နဲ႕ မာရီက အိပ္မက္အရ ႀကိဳတင္သိလိုု႕ သားကိုု ခ်ီၿပီး အီဂ်စ္ကိုု ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ဟဲရဒ္ နတ္ရြာစံေသာအခါ ျပန္လာၿပီး ေဂလီလီနယ္ရွိ နာဇရက္ၿမိဳ႕မွာ ေနထုုိင္ၾကတယ္။
ေဟၿဗဲပေရာဖက္တုုိ႕က ဘုုရားတစ္ဆူပြင့္မယ္ဟုု နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ျခင္းကိုု အေၾကာင္းျပဳလိုု႕ ေယရႈက ေမဆုုိင္းယား ဘုုရားျဖစ္သည္ဟုု ဆုုိတယ္။ ေမဆုုိင္းယားမွာ ဂရိဘာသာျဖင့္ ခရစ္ေတာ္ (ဘိသိတ္ခံ ယူၿပီးသူ)ဟုု အဓိပါယ္ရတယ္။ သိုု႕ေသာ္ ဂ်ဴးတိုု႕က ေယရႈကိုုဘုုရားဟုု အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ၾကဘူး။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္အဆုုိအရ ေယရႈဟာ သူ႕ဖခင္ကဲ့သိုု႕ပဲ လက္သမားအလုုပ္ကိုု လုုပ္ကိုုင္ခဲ့တယ္လိုု႕ဆုုိတယ္။
ေယရႈက အသက္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္မွာ ပညာရွိ ပုုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ ဘုုရားေက်ာင္းအတြင္းမွာ တရားေဆြးေႏြးေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ထိုု႕ေနာက္ အသက္(၃၀)မွျပန္ေပၚလာၿပီး တရားစတင္ေဟာေၾကာင္း ဆုုိသည္။ အသက္ (၁၂)ႏွစ္ နဲ႕ အသက္ (၃၀)ၾကား ေယရႈဘ၀ကိုု သမၼာက်မ္းစာတြင္ မေတြ႕ရေပမယ့္ ခရစ္ယာန္ စာေရးဆရာမ်ားက ထိုုကာလအတြင္းတြင္ ေယရႈဟာ ဖခင္ႏွင့္အတူ လက္သမားဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးေနလ်က္ရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပၾကတယ္။ ခရစ္ယာန္ မဟုုတ္တဲ့ ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထုုိကာလအတြင္းမွာ ေယရႈက အိႏၵိယျပည္သိုု႕ လာေရာက္ ေနထုုိင္ၿပီး အိႏၵိယအေတြးအေခၚမ်ားကိုု ေလ့လာေၾကာင္း သုုေတသနျပဳ ေရးသာထားတယ္။ ရွင္အရိယဓမၼမူ ေယရႈသည္ တိဗက္သိုု႕ ေရာက္ခဲ့တယ္လိုု႕ ဗုုဒၶ၀ါဒနျပႆနာမ်ား စာအုုပ္မွာ ေရးသားေဖာ္ျပထားတယ္။
ေယရႈဟာ တီေဂးရီးယုု(စ္)မင္း လက္ထက္ ေအဒီ ၁၄-၃၇မွာ မက်န္းမာတဲ့ ဒုုကၡသည္မ်ားကိုု ရွာေဖြျပဳစုုရင္း နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဘာသာကိုု ျဖန္႕ခ်ိခဲ့တယ္။ တီေဂးရီးယုု(စ္)မင္းဟာ ၾသဂုုစတုု(စ္)ေနာက္တက္ ၾသဂုုစတုု(စ္)ရဲ႕ မယားပါသား ျဖစ္တယ္။
ခရစ္ယာန္ဘာသာဟာ ျဗာဟၼဏ(ဟိႏၵဴ)ဘာသာကဲ့သိုု႕ သံုုးပါး တစ္ဆူ၀ါဒ အယူရိွခဲ့တယ္။ ျဗာဟၼာဏ (၃)ပါး တစ္ဆူဆုုိတာ ျဗဟၼာ၊ ဗိႆႏိုုး၊ သီ၀ဘုုရားမ်ားျဖစ္လိုု႕ ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိဥာဏ္ေတာ္တုုိ႕ ျဖစ္တယ္။ ယင္းသံုုးပါးစလံုုးဟာ ထာ၀ရဘုုရားသခင္တစ္ဆူတည္းသာ ျဖစ္တယ္လိုု႕ ဆုုိတယ္။
လူမ်ားေသလြန္ၿပီးေသာအခါ ရွင္သန္ထေျမာက္ေသာ ကာလအထိ မရဏႏုုိင္ငံသိုု႕ ေရာက္ရွိၾကရတယ္။ ခရစ္ေတာ္ဟာ လက္၀ါးကပ္တုုိင္မွာ အသတ္ခံရၿပီးေနာက္ ရွင္သန္ထေျမာက္သည့္ အခ်ိန္အထိ (၃)ရက္ လံုုးလံုုး မရဏဘံုုသိုု႕ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္လိုု႕ ထာ၀ရဘုုရားသခင္၏ သက္ေသမ်ား (ပရိုုတက္စတင့္)မ်ားကဆုုိတယ္။ လူသားမ်ားအေနနဲ႕လည္း ထာ၀ရဘုုရားသခင္ တရားဆံုုးျဖတ္မယ့္ အခ်ိန္မွာ ရွင္သန္ထေျမာက္ၿပီး တရားဆံုုးျဖတ္ရာကိုု ခံယူၾကရတယ္။ မိမိတုုိ႕ လုုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ရွိ မရွိ အားေလ်ာ္စြာ ေကာင္းကင္ဘံုုသိုု႕ လည္းေကာင္း၊ ငရဲျဖစ္ေသာ မီးကန္သိုု႕ လည္းေကာင္း ပစ္ခ်ျခင္း ခံၾကရပီး ဒုုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္ေသဆံုုး ၾကရတယ္။
ေယရႈက (၃)ႏွစ္ေလာက္ တရားေဟာၿပီးေနာက္ ေအဒီ (၃၉ )တြင္ ေရ၀တီ (ဂ်ဴး)ဘုုန္းႀကီးမ်ားရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈကိုု ခံရပီး ေရာမဘုုရင္က လက္၀ါးကပ္တုုိင္ကပ္ၿပီး ေသဒဏ္ေပးခံခဲ့ရတယ္။
ခရစ္ေတာ္ အသတ္ခံရၿပီးေနာက္ ရွင္ေပါလုုေခၚ ေရ၀တီတစ္ေယာက္က ေဟျဗဲ (ဂ်ဴး) ဘာသာကိုု စြန္႕လိုု႕ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုု ျဖန္႕ျဖဴးခဲ့တယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာက ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကိုု ခံယူသည့္ျပင္ ေဟျဗဲ(ဂ်ဴး) ဘာသာ၏ ဘိုုင္ဘယ္ေခၚ သမၼာက်မ္းစာေဟာင္း အယူအဆမ်ားကိုုလည္း လက္ခံခဲ့တယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာ ေဖာ္ျပထားေသာ က်မ္းစာမ်ားမွာ သမၼာက်မ္းစာေဟာင္း (၃၉ )က်မ္း၊ သမၼာက်မ္းစာသစ္ (၂၇)က်မ္း ျဖစ္တယ္။ အုုပ္ေရအားျဖင့္ တစ္အုုပ္တည္း စုုေပါင္းထားခဲ့ၾကတယ္။
ကဲ ဒီေလာက္ဆုုိ ခရစ္ယာန္ဘာသာ သမုုိင္းေလးေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းတီးေခါက္မိၿပီေပါ့။ ခရစ္ယာန္မွာလဲ ဂုုိဏ္းကဲြေတြ အမ်ားအျပားထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အေသးစိတ္ေတာ့ ဆက္မရွင္းျပေတာ့ဘူး။ ဒီ့ထက္မက သိခ်င္ရင္ ဆက္ေလ့လာပါ မိတ္ေဆြ။
-------
အစၥလာမ္ဘာသာ
အာရွနဲ႕ အာဖရိကတုုိက္ၾကား အာေရးဗီးယား ကၽြန္းဆြယ္ကိုု အေျခစိုုက္ေနၾကတဲ့ ေဆးမီတအႏြယ္ ေဘဒိုုးအင္ လူမ်ိဳးမ်ားဟာ ေဒသအေလ်ာက္ ထြားက်ိဳင္းၾကတယ္။ ၄င္းတုုိ႕ေနေသာ အာေရဗီးယားကိုု စဲြလုုိ႕ ၄င္းတုုိ႕ကိုု အာရပ္လုုိ႕ ေခၚၾကတယ္။ မကၠာမွာ ကအာဗာအမည္ရွိတဲ့ ဘုုရားေက်ာင္းရွိၿပီး အဲ့ေက်ာင္းမွာ ရုုပ္ထုုေပါင္း (၃၆၀) ရွိပင္မယ့္ အာရပ္တိုု႕က ေက်ာက္နက္တံုုးကိုု ကိုုးကြယ္ၾကသူမ်ားတယ္။ ကအာဗာဆိုုတဲ့ အဓိပၺါယ္က ေက်ာက္နက္တံုုးလုုိ႕ ေခၚၿပီး အဲ့ေက်ာက္နက္တံုုးကိုု ကမၻၻာဦးလူ အာဒမ္က ေကာင္းကင္ဘံုုကေန ယူလာၿပီး မကၠာျဖစ္လာမယ့္ေနရာမွာ ေက်ာင္းေဆာက္ပီး ထိန္းသိမ္းထားခဲ့တယ္လိုု႕ ဆုုိတယ္။ မကၠာကိုု ကမၻာအႏွံ႕အျပားက ဘုုရားဖူး သြားၾကသူမ်ားက ေက်ာက္နက္တံုုးကိုု ဖူးေျမာ္ဖုုိ႕ သြားၾကတယ္လိုု႕ ဆုုိတယ္။
အာေရဗ်ႏုုိင္ငံ၊ မကၠာက တမန္ေတာ္ မိုုဟာမက္ မေပၚခင္ ေအဒီ(၆)ရာစုုအစပိုုင္းကတည္းက စည္ကားေနပါၿပီ၊ စည္ကားတယ္ဆုုိတာကလဲ ဘာသာေရးေၾကာင့္ မဟုုတ္ဘဲ ေတာင္ဘက္၊ အေရွ႕ဘက္မွာ အိႏၵိယနဲ႕ ပါရွား၊ ေျမာက္ဘက္မွာ ဆီးရီးယား၊ အေနာက္ေျမာက္မွာ အီဂ်စ္ရွိတာေၾကာင့္ ကုုန္သြားေရးလမ္းေၾကာင္း ဗဟိုုျဖစ္လုုိ႕ စီးပြားေရး အခ်က္ခ်ာတာေၾကာင့္ စည္ကားတာျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးျခား စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း ဘာသာေရးသမားေတြ စုုေ၀းရာျဖစ္တဲ့ (ကအာဗာ) ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္နဲ႕ (အစၥေမးလ္)ရဲ႕ ေရၾကည္ေတာ္တြင္းစတဲံ့ ေနရာေတြ မွာ လူစည္ကားတာေၾကာင့္ စီးပြားေရး လာဘ္ျမင္သူေတြျဖစ္တဲ့အတုုိင္း စီးပြားေရး အျမတ္ထုုတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မကၠာဟာ ေစ်းၿမိဳ႕ျဖစ္လာရံုုမက (ကအာဗာ)၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ တစ္၀ုုိက္မွာ ေစ်းရပ္ကြက္လိုု ျဖစ္လာရတယ္။ ဒီလိုု လူမ်ိဳးစံုု စုုရံုုးၾကေတာ့ ကိုုးကြယ္မႈ ရုုပ္ထုုေတြကလည္း အမ်ိဳးစံုုလာတယ္။ ဒီေတာ့ ကအာဗာေက်ာင္းမွာ ရုုပ္ထုုေပါင္း (၃၆၀)ခန္႕ ရွိလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္လိုု႕ဆုုိတယ္။
ယင္းမကၠာၿမိဳ႕မွာ ကူရာအမည္ရွိ အာရပ္မ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္က ႀကီးစိုုးတယ္။ ဘုုရားဖူးေတြဆီကလည္း အခြန္ေတြ စည္းၾကပ္ေကာက္ခံပီး စည္းပြားရွာေနတဲ့ အုုပ္စုုေပါ့။ အဲ့မ်ိဳးႏြယ္ထဲက ဘုုရားဖူးေတြကိုု ေရေရာင္းခ်ၿပီး စီးပြားရွာေနတဲ့ အာႏုုဟတ္အမည္ရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္စုုလည္းပါ၀င္တယ္။ အဲ့ အိမ္ေထာင္စုုမွ ေအဒီ (၅၇၀) ဧၿပီ (၂၀) တနလၤာေန႕မွာ မိုုဟာမက္ကိုု ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အမည္ရင္းကေတာ့ ကူတမ္ျဖစ္လိုု႕ ေနာက္ပိုုင္းမွာ မိုုဟာမက္ (ခ်ီးက်ဴးခံရသူ) ဟုု ေခၚေ၀ၚခဲ့တယ္။ သူ႕အေမက အာေမနတ္၊ ဖခင္က အဗၺဒူလာျဖစ္တယ္။ အဗၺဒူလာက မုုိဟာမက္မေမြးခင္ ကြယ္လြန္ၿပီး မိခင္ အာေမနတ္က မုုိဟာမက္ ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ (၈)ႏွစ္မွာ ဘိုုးေတာ္ ကြယ္လြန္ျပန္တာေၾကာင့္ ဘေထြးေတာ္တဲ့ အဘူကလစ္က ေမြးစားခဲ့ရတယ္။ မိုုဟာမက္က ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘမဲ့ျဖစ္တာေၾကာင့္ သိုုး၊ ဆိတ္၊ ကုုလားအုုပ္ေတြကိုု ထိန္းေက်ာင္းရင္း အသက္ရလာတဲ့အခါ ယီမင္နဲ႕ ဆီးရီးယားကိုု ကုုန္ကူးတဲ့ လူေတြကိုု ကုုလားအုုပ္နဲ႕ လမ္းျပတဲ့သူ (ေမာင္းသူ)အျဖစ္ လိုုက္ပါေလ့ရွိခဲ့တယ္။ အခ်ိဳ႕က မိုုဟာမက္က ဆီးရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ ပါလက္စတုုိင္း စတဲ့ ေဒသေတြကိုု သြားခဲ့လုုိ႕ ဂ်ဴး၊ ခရစ္ယာန္နဲ႕ ဇိုုရိုုအက္စတာ ဘာသာေတြကိုု သိရွိနားလည္ခဲ့တယ္လုုိ႕ ဆုုိတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကေလး (၃)ေယာက္မိခင္ ကာဒီဂ်ာမည္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ မုုဆုုိးမထံမွာ အခစား လုုပ္ကိုုင္ရင္း ကာဒီဂ်ာနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္မွာ ကာဒီဂ်ာက အသက္(၅၀) ရွိေနပီ၊ မိုုဟာမက္ကေတာ့ အသက္ (၂၅)ပဲ ရွိေသးတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္ မုုိဟာမက္က စီးပြားေရးေလာကထဲ က်င္လည္ခဲ့တယ္။ အသက္(၄၀)ျပည့္လိုု႕ (၁)ရက္အလြန္ ရန္မဇန္လ (၂)ရက္ ေသာၾကာေန႕မွာ သူက သူ႕ေရွ႕မွာ ဘုုရားသခင္က ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ခိုုင္းတယ္ဆိုုၿပီး အိမ္ကိုု ျပန္လာၿပီး သူ႕မိန္းမ ကာဒီဂ်ာကိုု ေျပာရာ ကာဒီဂ်ာကယံုုၾကည္ခဲ့တယ္လုုိ႕ ဆုုိတယ္။ ဒီေနာက္မွာ မုုိဟာမက္က ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ ဘုုရားသခင္လိုု႕ ယံုုၿပီး အသက္ေလးဆယ္ အရြယ္ ေအဒီ (၆၁၀)မွာ သူ႕မိသားစုုနဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုု စၿပီး တရားေဟာတယ္။ ဇနီး ကာဒီဂ်ာ၊ ေမြးစားသား အလီနဲ႕ မိတ္ေဆြအဘူဘာကာရ္နဲ႕ ဇီးဒ္အမည္ရွိတဲ့ ကၽြန္တုုိ႕ကေတာ့ ပထမဆံုုး ယံုုၾကည္သူ ဆုုိပါေတာ့။ ေနာက္ေတာ့ မိုုဟာမက္က ကအာဗာ၀တ္ေက်ာင္းကိုု သြားလိုု႕ ဘုုရားဖူးေတြကိုု တရားေဟာတယ္။ အလႅာအရွင္ျမတ္မွ တစ္ပါး ဘုုရားလည္း မရွိ၊ ကိုုးကြယ္ရာလည္း မရွိလိုု႕ ေဟာေတာ့ လူေတြက ေျပာင္ေလွာင္ျပက္ရယ္ျပဳၾကတယ္။ အစပထမမွာ ယံုုၾကည္သူနည္းေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ယံုုၾကည္သူတုုိးပြားလာၿပီ အုုပ္စုုေတာင့္လာတယ္ဆုုိပါေတာ့။
မိုုဟာမက္က ဘုုရားဟာ တစ္ဆူတည္းသာ ရွိတယ္လုုိ႕ ဆုုိတယ္၊ ထိုုတစ္ဆူကလည္း အလႅာျဖစ္လုုိ႕ ေကာင္းကင္ဘံုုမွာ ရွိတယ္လိုု႕ဆုုိတယ္။ အဲ့ဘုုရားက လူေတြနဲ႕ အရာအားလံုုးကိုု ဖန္ဆင္းလိုု႕ သူ႕သေဘာအတုုိင္း လူသားေတြ ေသလြန္တဲ့အခါ ပရစ္(စ္)ထားေခၚ ေကာင္းကင္ဘံုုနဲ႕ ငရဲဘံုုသိုု႕ ေရာက္ရမယ္လုုိ႕ ဆုုိတယ္။ သူက ရုုပ္ထုုနဲ႕ ရုုပ္၀တၳဳ ကိုုးကြယ္မႈကိုု မွားယြင္းတယ္လုုိ႕ ဆုုိတယ္။
အီမန္ေခၚ ယံုုၾကည္ခ်က္ (ငါး)ခ်က္
၁။ ကမၻာကိုု ဖန္တီးသူေသာသူမွာ အလႅာလုုိ႕ ယံုုၾကည္ရမည္။
၂။ အလႅာအမိန္႕အတုုိင္း ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ေကာင္းကင္တမန္ကိုု ယံုုၾကည္ရမည္
၃။ တမန္ေတာ္ႀကီး၊ တမန္ေတာ္ေလးမ်ားကိုု ယံုုၾကည္ရမယ္၊ တမန္ေတာ္ႀကီးေတြကေတာ့ အာဒမ္၊ ေနာဧ၊ ေအဗရာဟင္၊ မုုိးဇက္၊ ေယရႈတိုု႕ ျဖစ္ၾကတယ္။ မိုုဟာမက္ကေတာ့အႀကီးဆံုုး တမန္ေတာ္ျဖစ္တယ္။
၄။ တရားဆံုုးျဖတ္မႈကိုု ယံုုၾကည္ရမယ္၊ လူေတြအားလံုုးေသရာမွျပန္ရွင္လာၿပီး အလႅာရွင္ျမတ္ထံမွ တရားအဆံုုးအျဖတ္ကိုု ခံရတယ္။
၅။ တေလာကလံုုး ျဖစ္ပ်က္သမ ွ်ဟာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕ အလုုိေတာ္အတုုိင္း ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းျဖစ္တယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ အီမန္ ယံုုၾကည္ခ်က္ (၇) ခ်က္လိုု႕ ျပတယ္။
အေပၚမွာ ပါတဲ့အတုုိင္း (၁) ကေန (၄) အထိကေတာ့ တူတူပါဘဲ
ေနာက္တုုိး (၃)ခ်က္က
၁။ အလႅာရဲ႕ က်မ္းစာကိုု ယံုုရမည္။
၂။ တမလြန္ဘ၀ကိုု ယံုုရမယ္။
၃။ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈတိုု႕က အလႅာဟ္အရွင္မွ က်လာသည္ဟုု ယံုုၾကည္ရမည္ဆုုိတဲ့ (၇)ခ်က္ကိုု ေဖာ္ျပၾကတယ္။
အေသးစိတ္ ေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ ထူးျခားတာက မြတ္ဆလင္ထဲမွာ ခရစ္ယာန္ တမန္ေတာ္ေတြပါေနတယ္ဆုုိတဲ့အခ်က္ဘဲ၊ ေယရႈကိုုေတာ့ ကုုလားလိုု အီစာလိုု႕ ကင္ပြန္းတပ္ ေခၚေ၀ၚသံုုးစဲြတယ္။ က်န္တာဖယ္ၿပီး၊ သိသင့္တာေတြ ဆက္ေရးမယ္ဗ်ာ။
အစၥလာမ္က အာရပ္ေ၀ါဟာရ ျဖစ္လုုိ႕ အနက္က ဘုုရားသခင္အားခုုိလႈံျခင္း၊ က်ိဳးႏြံျခင္း၊ မာန္ေလ ွ်ာ့ျခင္း၊ ခိုုလႈံျခင္းလုုိ႕ အဓိပၺါယ္ရတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက မဟာေမဒင္ဘာသာလုုိ႕လည္း ေခၚၿပီး အဲ့ဘာသာကလည္း မြတ္ဆလင္ပဲ ျဖစ္တယ္လုုိ႕ ဆုုိၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ အစၥလာမ္က ဂ်ဴးနဲ႕ ခရစ္ယာန္ဘာသာက ျဖာထြက္လာေသာ ဘာသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏုုိင္ငံစာအုုပ္တစ္အုုပ္မွာေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာက ခရစ္ယာန္က ခဲြထြက္လာတဲ့ ဘာသာျဖစ္တယ္လုုိ႕ အခိုုင္အမာဆုုိထားတယ္။
ကိုုရမ္က်မ္းစာအုုပ္မွာ မုုိဟာမက္ မကၠာမွာေနစဥ္ေဟာၾကားထားတဲ့ အခန္း(၉ ၂)ခန္းနဲ႕ မဒီနာမွာ ေနစဥ္ေဟာေသာ အခန္း (၂၂)ခန္း စုုစုုေပါင္း အခန္း (၁၁၄)ခန္း ခဲြထားၿပီး အပိုုဒ္ေပါင္း (၆၂၄၀)ရွိတယ္။ ကုုိရမ္မွာ မုုိဟာမက္ေဟာေျပာခ်က္၊ ဘုုရားရွိိခုုိးခန္း၊ စကားပံုုမ်ား ပါ၀င္တဲ့အျပင္ သမၼာက်မ္းစာေဟာင္းပါ ပုုဂိၢဳလ္မ်ားနဲ႕ မိုုဟာမက္ဘ၀ေၾကးမံုုလည္း ပါတယ္။ ဘယ္လိုုပဲေျပာေျပာ ကိုုရမ္က်မ္းပါ အဓိကအခ်က္အလက္ေတြက ဂ်ဴးနဲ႕ ခရစ္ယာန္ဘာသာ က်မ္းလာ အခ်က္အလက္ေတြပဲျဖစ္တယ္။
အရက္နဲ႕ ၀က္သားကိုု ေရွာင္ရမယ္၊ မိဘကိုု ရိုုေသရမယ္၊ ဆင္းရဲသားေတြကိုု ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲရမယ္၊ မုုဆိုုးမမ်ားနဲ႕ မိဘမဲ့ ကေလးေတြကိုု ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ ဘာသာ၀င္တစ္ဦးဟာ ဇနီးေလးေယာက္အထိ ယူခြင့္ရွိတယ္။
အစၥလာမ္ဘာသာတစ္ဦးဟာ ေအာက္ပါ ပညတ္ခ်က္ေတြကိုု အတိအက်လုုိက္နာရမည္။
၁။ အလႅာဟ္ဟာ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုုရားျဖစ္တယ္၊ တမန္ေတာ္သည္ မုုိဟာမက္ျဖစ္လုုိ႕ ေန႕စဥ္ ရြတ္ရမယ္
၂။ တေန႕မွာ ငါးႀကိမ္က် ၀တ္ျပဳရမည္။
၃။ ရန္မဇန္ရက္အတြင္း ရန္မဇန္က်င့္၀တ္ ျပဳက်င့္တဲ့အခါ ေနထြက္မွ ေန၀င္တဲ့အထိ အစားလံုုး၀ အစားရဘူး။ ကုုန္ကုုန္ေျပာရရင္ တံေတြးေတာင္ မ်ိဳမခ်ရဘူး။
၄။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူကိုု ေပးကမ္းရမယ္
၅။ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တစ္ဦးဟာ မကၠာကိုု အနည္းဆံုုး တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ ဘုုရားဖူးသြားရမယ္။
အစၥလာမ္ ဘာသာျပန္႕ပြားပံုုကေတာ့ ဘာသာေရး အဓၶမအဖဲြ႕ေတြဖဲြ႕ၿပီး တုုိင္းျပည္ႏုုိင္ငံငယ္ေတြကိုု က်ဴးေက်ာ္တုုိက္ခုုိက္ခဲ့ၾကတယ္။
စစ္ပဲြ ေအာင္ရင္ ေတာင္းဆုုိခ်က္ (၃)ခ်က္ေတာင္းဆုုိတယ္။
၁။ စစ္ရံႈးႏိုုင္ငံက အစၥလာမ္ဘာသာကိုု ကိုုးကြယ္ရမယ္
၂။ လက္ေဆာင္ပ႑ာဆက္ရမယ္
၃။ အားလံုုးေသရမယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္ရံႈးႏုုိင္ငံေတြဟာ ပထမဆံုုး ႏွစ္ခ်က္ကိုုပဲ အမ်ားဆံုုး လက္ခံခဲ့ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုုိနဲ႕ အစၥလာမ္ဘာသာက အုုပ္စုုေတာင့္လာၿပီး ေသြးစြန္းတဲ့ စစ္ပဲြေတြရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုု ေသြးစြန္းတဲ့ စစ္ပဲြေတြကိုု သူတုုိ႕ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက က်မ္းစာအုုပ္ထဲမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုုပ္လာခဲ့ၾကတယ္။
အေသးစိတ္ကိုုေတာ့ ထပ္ေျပာေတာ့ဘူး။ ခုုေလာက္ဆုုိ မူဆလင္သမုုိင္းနဲ႕ သူတုုိ႕ရဲ႕ က်မ္းစာအုုပ္ထဲကဘာသာအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းသိေလာက္ေရာေပါ့။
==========
ရာဇ
ဆက္ရန္
