နိဒါန္း
ကၽြန္ေတာ္ စာေတြ မေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ သိတာကိုု ျပန္မ ွ်ေ၀တဲ့ သေဘာပါဘဲ... တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ သတိထားမိတာေတြ သတိမထားမိတာေတြကိုု ဒီေဆာင္းပါးေလးက အေထာက္အကူျဖစ္ေစမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ၀မ္းသာရမွာေပါ့ .... ဒီစာကို ေခါင္းစဥ္တပ္ရာမွာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲတယ္.. ေဆာင္းပါးလည္း မဟုတ္ ၀တၳဳလည္း မဟုတ္၊ ဒႆန စာေပလုိ႕ ေျပာရမွာကလဲ အားနာတယ္.. ... ဒါေၾကာင့္ ထင္ခ်င္ရာ ထင္ၾကေပါ့ဗ်ာ ... အဓိကက အဓိကပဲမို႕လား ..ကၽြန္ေတာ္ သိတာေတြ ဖတ္ဖူးတာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အသိဥာဏ္ရေစသလို ... သူငယ္ခ်င္းတုိ႕လည္း . သတိေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ရရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစားရက်ိဳး နပ္ပါပီ..
ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကို ႀကိဳေတာင္းပန္ခ်င္တာ တစ္ခုရွိပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေရးအသားနဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ေတြဟာ အဖဲြ႕စည္းေတြနဲ႕ လူပုဂိၢဳလ္ေတြကို ထိခိုက္မႈရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေနရာကေနပဲ ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေပးၾကဖို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ဘာေၾကာင့္လဲ??
ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့ စာေလးကို လက္လွမ္းမွီသမွ် လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး ဖတ္ေစခ်င္လုိ႕ပါ ခင္ဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ညအိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပေနတဲ့သေဘာနဲ႕ပဲ နားေထာင္ေစခ်င္ပါတယ္.... ဘာလို႕ အဲ့လို ေျပာရသလဲဆုိရင္ အိပ္ယာ၀င္ခါနီးအခ်ိန္မွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ေလး တစ္ခုပဲရွိပါတယ္.. တစ္ျခား ဘာအခံမွ မရွိပါဘူး ပံုျပင္ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လုိပဲ နားေထာင္တဲ့ စိတ္ကေလး အဲ့ဒါေလးကို ရွိေပးၾကပါ.. ခုမရွိဘူး ဆုိရင္လည္း ေနာင္ ရွိလာတဲ့အခါမွသာ ဖတ္ေပးၾကပါ... ႏုိ႕မို႕ဆုိရင္ မလိုလားအပ္တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္...
ခု ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာ လူျဖစ္တည္မႈဆုိတဲ့ လူအေၾကာင္းေလးပါဘဲ... ကၽြန္ေတာ္က လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္သူ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ လူျဖစ္တည္မႈဆုိတဲ့ စကားတစ္လံုးကို လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး ခင္ဗ်ာ...ဘာလုိ႕လဲ၊ ေမးစရာရွိတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အသီးသီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လုပ္စရာ တာ၀န္ကုိယ္စီေတြ ရွိၾကတယ္... ဒါကိုေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ထမ္းေနရတာ လူျဖစ္တည္တာ မတည္တာ အေ၀းႀကီးေလ၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျမတ္စြာဘုရားကလဲ ေဟာထားတာ လူဘယ္က ျဖစ္တာလဲ အစ လုိက္မရွာနဲ႕ ေမာတယ္၊ ခု လက္ရွိ ခုအေျခအေနက အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ.. ေရာက္ရာေနရာ ရပ္ေနရာေနရာမွ စ သတိကပ္ပါတဲ့... ဆုိတဲ့ စကားအခံေလးကလဲ ရွိခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေတြးမိခဲ့တာ မဆန္းပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ပါတယ္... တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ လူျဖစ္တည္မႈဆုိတဲ့ စာအုပ္ကို ေကာက္ဖတ္ပါတယ္.. ဘယ္ေလာက္ ေတာ္သလဲ ဆုိရင္ နားမလည္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ.. ဒါေပမယ့္ ဖတ္ပါတယ္.. ဘာမွကို နားမလည္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ အရြက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဖတ္ပီး ျပန္ခ်ထားလုိက္တယ္ .. ဆက္မဖတ္ေတာ့ဘူး...
ေခတ္စကားနဲ႕ ေျပာရင္ အာရံုေနာက္တယ္ သိေတာ့ေရာ ဘာလုပ္မွာလဲ?? ဒီလုိနဲ႕ လေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ SPLICE ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကားကို ၾကည့္ခဲ့တယ္.. ဇာတ္ကားကို အက်ဥ္းက်ံဳးေျပာျပပါမယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးတဲ့သူလဲ ရွိမွာပါ...
ဇာတ္ကားက သိပံပညာရွင္ ငယ္ရြယ္တဲ့ လင္မယားဟာ သက္ရွိအေကာင္ ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ေလးကို ဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္... မ်ိဳးရိုးဗီဇေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္ပီးေပါ့ .... ပီးေတာ့ သူတုိ႕ဟာ ထပ္ဆင့္ စိတ္ကူးျဖစ္လာခဲ့တာက လူတစ္ေယာက္အထိ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဖန္တီးဖုိ႕ပါ.. ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ စံုတဲြဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပီး အေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္.. စစခ်င္း ဘာေကာင္လုိ႕ ေခၚရမွန္း မသိတဲ့ အေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ပါဘဲ.. အဲ့အေကာင္ေလးက ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ အသြင္တူလာပါတယ္.. တစ္ခုရွိတာက သူ႕မွာ အၿမီးပါလာပါတယ္... သူ႕မွာ စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဥာဏ္ေလးပါသလို ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုိခ်င္တာေတြ ခံစားခ်င္တာေတြ ပါလာတယ္၊ လိုခ်င္တာ မရတဲ့အခါ ျဖစ္လာတဲ့ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြၾကားမွာ သူ႕ရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ဟာလည္း အသြင္ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ အစပထမေတာ့ သူမဟာ ေခ်ာေမာတယ္လို႕ ေျပာလုိ႕ရတယ့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နီးပါးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ထိန္းမႈေအာက္က လႊတ္ပီး လူသတ္တဲ့ အရိုင္းအစိုင္း တိရစၦာန္တစ္ေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္.. ရုပ္ကလဲ တိရစၦာန္ ရုပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္...
ေခတ္စကားနဲ႕ ေျပာရင္ အာရံုေနာက္တယ္ သိေတာ့ေရာ ဘာလုပ္မွာလဲ?? ဒီလုိနဲ႕ လေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ SPLICE ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကားကို ၾကည့္ခဲ့တယ္.. ဇာတ္ကားကို အက်ဥ္းက်ံဳးေျပာျပပါမယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးတဲ့သူလဲ ရွိမွာပါ...
ဇာတ္ကားက သိပံပညာရွင္ ငယ္ရြယ္တဲ့ လင္မယားဟာ သက္ရွိအေကာင္ ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ေလးကို ဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္... မ်ိဳးရိုးဗီဇေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္ပီးေပါ့ .... ပီးေတာ့ သူတုိ႕ဟာ ထပ္ဆင့္ စိတ္ကူးျဖစ္လာခဲ့တာက လူတစ္ေယာက္အထိ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဖန္တီးဖုိ႕ပါ.. ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ စံုတဲြဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပီး အေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္.. စစခ်င္း ဘာေကာင္လုိ႕ ေခၚရမွန္း မသိတဲ့ အေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ပါဘဲ.. အဲ့အေကာင္ေလးက ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ အသြင္တူလာပါတယ္.. တစ္ခုရွိတာက သူ႕မွာ အၿမီးပါလာပါတယ္... သူ႕မွာ စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဥာဏ္ေလးပါသလို ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုိခ်င္တာေတြ ခံစားခ်င္တာေတြ ပါလာတယ္၊ လိုခ်င္တာ မရတဲ့အခါ ျဖစ္လာတဲ့ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြၾကားမွာ သူ႕ရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ဟာလည္း အသြင္ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ အစပထမေတာ့ သူမဟာ ေခ်ာေမာတယ္လို႕ ေျပာလုိ႕ရတယ့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နီးပါးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ လိုအင္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ထိန္းမႈေအာက္က လႊတ္ပီး လူသတ္တဲ့ အရိုင္းအစိုင္း တိရစၦာန္တစ္ေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္.. ရုပ္ကလဲ တိရစၦာန္ ရုပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္...
ဒါေပမယ့္ သူ႕ဆီမွာ ဆႏၵနဲ႕ ရမၼက္ဆုိတာ ရွိတုန္းပါဘဲ.. ဒီဇာတ္ကားကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လုိက္ရတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္... ဘာကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတာလဲ ဆန္းစစ္လုိ႕ မရဘူး ဒါေပမယ့္ လူဆုိတဲ့ သတၱ၀ါအေၾကာင္းကို အရမ္းသိခ်င္သြားတယ္... လူသားေတြေရာ ဒီလိုပဲလား???
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါဘူးဆုိတဲ့ စာအုပ္ကို ျပန္ေကာက္ကိုင္လုိက္မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ လူသားအေၾကာင္းကို စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ တစ္ကြက္စီပဲ လိုက္စဥ္းစားၾကပါတယ္... လူသားအားလံုးရဲ႕ စည္းလံုး ခုိင္မာမႈကို ထည့္ၿပီး မစဥ္စားၾကပါဘူးတဲ့ ...
ဒါေတာ့ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းျပစရာ မလုိေလာက္ပါဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္... ကိုယ့္နီးစပ္ရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို နားလည္ေပးတာထက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို နားလည္ေပးတာ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားမလဲ??
ဒါမွ မဟုတ္ လူသားအားလံုးကို နားလည္ေပးလိုက္တာလား???
ဒီလို အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာမွ ကိုယ့္နဲ႕ အနီးစပ္ဆံုး ေနရာေလးတစ္ေနရာကို ပိုၿပီး နားလည္ေပးလုိက္သလား??
ေဒးကားက ေျပာတယ္ ငါ စဥ္းစားတယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါ ျဖစ္ေနတာ၊ ငါ ရွိေနတာ တဲ့ သေဘာကေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သူစဥ္းစားေနတဲ့ေနရာ ရပ္တည္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တည္ရွိေနျခင္း သေဘာပါဘဲ..
စကၠန္႕ ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထီးက်န္မႈအေပၚကို မွ်ေ၀ခံစားေပးႏုိင္ခ်င္မွ ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္... ဆုိလိုရင္းက ျဖစ္ၿပီး သြားတဲ့ အထီးက်န္ခံစားမႈဆုိတာကို နားလည္ေပးသြားႏုိင္ေပမယ့္ ထပ္ပီး မခံစားရေတာ့သလုိေပါ့...
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေတြ ေခါင္းစားခ်င္ စားၾကပါလိမ့္မယ္.. ဒါေပမယ့္ စားႏုိင္သေလာက္ စားေပးၾကပါ...
ေခါင္းဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႕ ထားတာမုိ႕လား??
လူတုိင္းဟာ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ ...ဒီရႈ႕ေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တယ္ သူတုိ႕လဲ သူတုိ႕ ႀကိဳက္တာကို သူတုိ႕လုပ္တယ္ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာလဲ...
ျဖစ္တည္ျခင္း၀ါဒဆုိတာ ျဖစ္ေနတာ လက္ရွိ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ လက္ခံျခင္းေတြကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ စကားစုလို႕ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာလုိ႕ရပါတယ္....
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ သူ႕ပါးစပ္ကေန အယုတၱအနတၱေတြ၊ ယုတ္ညံ့သိမ္ဖ်ဥ္းတာေတြ ေျပာျပီး ငါဟာ ျဖစ္တည္ျခင္း ၀ါဒကို လက္ကုိင္ထားေနပါလားလို႕ ေျပာသတဲ့... ..
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါဘူးဆုိတဲ့ စာအုပ္ကို ျပန္ေကာက္ကိုင္လုိက္မိတယ္။
*****
အခန္း (တစ္)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ လူသားအေၾကာင္းကို စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ တစ္ကြက္စီပဲ လိုက္စဥ္းစားၾကပါတယ္... လူသားအားလံုးရဲ႕ စည္းလံုး ခုိင္မာမႈကို ထည့္ၿပီး မစဥ္စားၾကပါဘူးတဲ့ ...
ဒါေတာ့ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းျပစရာ မလုိေလာက္ပါဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္... ကိုယ့္နီးစပ္ရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို နားလည္ေပးတာထက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို နားလည္ေပးတာ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားမလဲ??
ဒါမွ မဟုတ္ လူသားအားလံုးကို နားလည္ေပးလိုက္တာလား???
ဒီလို အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာမွ ကိုယ့္နဲ႕ အနီးစပ္ဆံုး ေနရာေလးတစ္ေနရာကို ပိုၿပီး နားလည္ေပးလုိက္သလား??
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထီးက်န္မႈ အေျခအေနဆုိတာ လူသားတစ္ေယာက္တည္းပဲ ျဖစ္ပြားခံစားသြားရတာပါ...
စကၠန္႕ ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထီးက်န္မႈအေပၚကို မွ်ေ၀ခံစားေပးႏုိင္ခ်င္မွ ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္... ဆုိလိုရင္းက ျဖစ္ၿပီး သြားတဲ့ အထီးက်န္ခံစားမႈဆုိတာကို နားလည္ေပးသြားႏုိင္ေပမယ့္ ထပ္ပီး မခံစားရေတာ့သလုိေပါ့...
ငါျဖစ္တည္မႈ သေဘာကို ငါ ျပန္လည္ စဥ္းစားေနရျခင္းေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ဆီကို ျပန္ပီး မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူးတဲ့
ေခါင္းဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႕ ထားတာမုိ႕လား??
လူတုိင္းဟာ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ ...ဒီရႈ႕ေထာင့္က ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တယ္ သူတုိ႕လဲ သူတုိ႕ ႀကိဳက္တာကို သူတုိ႕လုပ္တယ္ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာလဲ...
*****
အခန္း (ႏွစ္)
ျဖစ္တည္ျခင္း၀ါဒဆုိတာ ျဖစ္ေနတာ လက္ရွိ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ လက္ခံျခင္းေတြကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ စကားစုလို႕ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာလုိ႕ရပါတယ္....
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ သူ႕ပါးစပ္ကေန အယုတၱအနတၱေတြ၊ ယုတ္ညံ့သိမ္ဖ်ဥ္းတာေတြ ေျပာျပီး ငါဟာ ျဖစ္တည္ျခင္း ၀ါဒကို လက္ကုိင္ထားေနပါလားလို႕ ေျပာသတဲ့... ..
သေဘာကေတာ့ သူ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနတာေတြ ေျပာေနတာကို သတိထားမိလုိက္တာ၊ အျပစ္တစ္ခုအျဖစ္ ျမင္လုိက္တာ..... ဒါဟာ ျဖစ္ေနတာေတြ ေျပာေနတာေတြကို မေကာင္းဘက္ကေန ျမင္လုိက္တာပါ...
တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြ က်ျပန္ေတာ့ ငါတုိ႕ဟာ သဘာ၀သမားေတြတဲ့၊ သဘာ၀သမားလုိ႕ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူေတြဟာ ဘာေတြမ်ား ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းေနၾကလုိ႕ပါလဲ?? ဒါေပမယ့္ ခုေခတ္ကာလမွာ သဘာ၀သမားဆုိတာကို လူေတြက လက္မခံႏုိင္စရာ စကားအျဖစ္ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားက ဂုဏ္ေတာင္ ယူတတ္ပါေသးတယ္...
"ဒါနက အိပ္မက္(စိတ္ကူးယဥ္မႈ) ထဲက စတယ္ဆုိတဲ့" စကားမ်ိဳးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ....
တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြ က်ျပန္ေတာ့ ငါတုိ႕ဟာ သဘာ၀သမားေတြတဲ့၊ သဘာ၀သမားလုိ႕ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူေတြဟာ ဘာေတြမ်ား ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းေနၾကလုိ႕ပါလဲ?? ဒါေပမယ့္ ခုေခတ္ကာလမွာ သဘာ၀သမားဆုိတာကို လူေတြက လက္မခံႏုိင္စရာ စကားအျဖစ္ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားက ဂုဏ္ေတာင္ ယူတတ္ပါေသးတယ္...
"ဒါနက အိပ္မက္(စိတ္ကူးယဥ္မႈ) ထဲက စတယ္ဆုိတဲ့" စကားမ်ိဳးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ....
ရာဇ၀တ္သား လူဆုိးကို မေျမွာက္စားနဲ႕၊ သင့္ကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္လိမ့္မယ္၊ သူ႕ကုိခ်ိဳးႏွိမ္ပစ္ပါ၊ သင့္ကို သူက ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ .................ၾကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းသလဲ....
ဒီလိုမ်ိဳး စကားေတြ လူ႕ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားသလဲ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူသားတုိင္း သတိထားမိၾကမွာပါ။
ဒီလိုမ်ိဳး စကားေတြ လူ႕ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားသလဲ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူသားတုိင္း သတိထားမိၾကမွာပါ။
ဒီလို စကားစုေတြဟာ အမွန္ေတာ့ သေဘာထားျခင္း အတူတူခ်ည္းပါဘဲ၊ အာဏာကို မလြန္ဆန္နဲ႕ အင္အားႀကီးတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းကို မဆန္႕က်င္နဲ႕၊ မတုိက္ခုိက္နဲ႕၊ ကိုယ္နဲ႕မဆုိင္တဲ့ ကိစၥ၀င္မပါခ်င္နဲ႕ ဆုိတာေတြ....................
ၿပီးေတာ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာနဲ႕ ဆန္႕က်င္တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးေတြဆိုရင္ စိတ္ကူးယဥ္တာသာ ျဖစ္တယ္လို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်တတ္ျပန္တယ္... လူေတြ ေတြ႕ႀကံဳေနၾက လက္ခံထားျပီးသား အေတြ႕အႀကံဳအရ ......... ေထာက္ခံခ်က္ မရွိတဲ့ အျပဳအမူဟာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ရမွာပဲ ဆုိတာေတြ .......
လူေတြကို မေကာင္းမႈဘက္ကို ယိမ္းယုိင္ေစတယ္လုိ႕ ထင္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႕အတြက္ ခိုင္မာတဲ့ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒေတြ ရွိေနတယ္... ဒီလုိမွ မရွိရင္ မင္းမဲ့့စရိုက္ေတြ ေပၚလာမွာဘဲ ဆုိတာေတြ .... ဒါက လူေတြ ပါးစပ္ထဲ ဒလစပ္ ေျပာေနက် စကားေတြပါ ....
အေတာ္အတန္ စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္လည္း ........ လူ႕သဘာ၀ကလည္းကြာ ဆုိျပီး ညည္းတတ္ၾကျပန္ပါေသးတယ္...
အေတာ္အတန္ စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္လည္း ........ လူ႕သဘာ၀ကလည္းကြာ ဆုိျပီး ညည္းတတ္ၾကျပန္ပါေသးတယ္...
ဒါက လူျဖစ္ေနရတာကို စိတ္ပ်က္ျခင္း အႏုတ္လကၡဏာျပေနျခင္း သေဘာပါ.... အဲ့ဒါကို စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတဲ့ အျမင္မ်ိဳးလို႕ေခၚရင္လည္း မွန္မယ္ထင္တယ္...
သူတုိ႕ကို စိတ္ဆုိးေစတဲ့၊ စိတ္မေက်နပ္ေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက တျခားတစ္ဖက္က အႏုတ္လကၡဏာခ်ည္းေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေစတယ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ ထင္ပါသလား ခင္ဗ်ာ...
အျခားတစ္ဘက္က အေပါင္းလကၡဏာျပ အေကာင္းဘက္ကေနလဲ ..... လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္မေက်နပ္ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္...
*****
19-1-2012
အခန္း (သံုး)
"ျဖစ္တည္ျခင္း" ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးႏႈန္းတဲ့ သူေတြကို ဒီစကားလံုးရဲ႕ အနက္ကို ရွင္းလင္းျပပါလို႕ ေျပာရင္ ဒီလူေတြ စိတ္ရႈပ္သြားၾကမယ္ ထင္တယ္.... ဘာေၾကာင့္လဲ??
ဒီစကားလံုးေခတ္စားလာကတည္းက လူေတြဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ ဂီတကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပန္းခ်ီ အႏုပညာကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္
ဒီစကားလံုးေခတ္စားလာကတည္းက လူေတြဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ ဂီတကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပန္းခ်ီ အႏုပညာကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္
ျဖစ္တည္ျခင္း (ကိုယ္ပိုင္ အုိင္ဒီယာ) ဆုိၿပီး ေျပာေနၾကေသးတယ္...
ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာေတြ ေရးတဲ့သူေတြကေတာင္ သူတုိ႕ စာ၊ ကဗ်ာေတြကို မူပိုင္ေတြ၊ လက္မွတ္ေတြ ထိုးေနၾကေသးတယ္၊ ခုေခတ္အခါမွာ ဒီစကားလံုး (ျဖစ္တည္ျခင္း)ဆုိတာကို ေပါက္လြတ္ပဲစား သံုးစဲြေနၾကလို႕ ဒီစကားလံုး အနက္ဟာ ဘာမွန္းကို မသိႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး....
ေနာက္ဆံုးေပၚ အသေရပ်က္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲ ပါ၀င္ဖုိ႕ စိတ္အားထက္သန္သူေတြ၊ အသစ္အဆန္းကိုမွ စိတ္၀င္စားၾကသူေတြဟာ ဒီအယူအဆကို စိတ္၀င္စား လက္ကိုင္ထားလာၾကတာပါ.... ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သူတုိ႕ လုိခ်င္တာ ဘာမွ မဟုတ္ပါလားဆုိတာကိုေတာ့ အေႏွးနဲ႕ အျမန္သိသြားၾကမွာပါ.... ဒီျပႆနာေတြက အတတ္ပညာရွင္၊ အသိပညာရွင္နဲ႕ ဒႆန ပညာရွင္ေတြမွာ အၿမဲေတြ႕ေနရမယ့္ ျပႆနာတစ္ရပ္ဆုိလည္း မမွားဘူး ထင္ပါတယ္........
လူေတြ ဖန္တီး ထုုတ္လုုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းကိရိယာတစ္ခုုကိုု စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုုရင္ ၊ ဥပမာ .. စာအုုပ္ တစ္အုုပ္ သိုု႕မဟုုတ္ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးတစ္လက္ဆုုိပါစိုု႕ ... ဒါဟာ ျပဳလုုပ္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႕ ထုုတ္လုုပ္ထားတဲ့ အရာျဖစ္တယ္ဆုုိတာ ျမင္သာပါတယ္... သူ တီထြင္ထားလုုိ႕သာ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးကေလး ျဖစ္ေပၚလာတာ၊ ဒီဓါးကေလး ျဖစ္တည္မလာခင္ကတည္းက ထုုတ္လုုပ္မႈနည္းပညာရွိလုုိ႕သာ ဒီဓါးကိုု တီထြင္ႏုုိင္တာသာျဖစ္ပါတယ္ .... ဒီနည္းပညာဟာ တီထြင္သူရဲ႕ စိတ္ကူးဥာဏ္ တစ္စိတ္တစ္ပိုုင္းပါဘဲ ... ဒါေၾကာင့္ ဒီဓါးကေလးဟာ နည္းပညာစိတ္ကူးေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ဓါးကေလးျဖစ္လာတယ္... ေနာက္တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ ဒီဓါးကေလးဟာ စကၠဴျဖတ္ရာမွာ အသံုုးတည့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္စံုုတစ္ရာကိုု ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုုိင္စြမ္းရွိတဲ့ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ ပစၥည္းကေလး ျဖစ္လာတယ္ .... ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုုိေတာ့ ဒီဓါးကေလးကိုု ဘာအတြက္၊ ဘာေၾကာင့္ဆုုိတဲ့ စိတ္ကူးဥာဏ္ အရင္ မရွိခဲ့ဘဲနဲ႕ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးကေလး ျဖစ္တည္လာမွာ မဟုုတ္ပါဘူး...သူ႕မွာ စကၠဴျဖတ္ဖုုိ႕ ဆုုိတဲ့ တိက်ခုုိင္မာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္...
ဒါဆုုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ဒီေလာကကိုု ရႈျမင္ရာမွာ ဒီနည္းပညာရႈေထာင့္ကေနပဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္... ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ကိုု ဖန္ဆင္းရွင္အျဖစ္ စဥ္းစားၾကရာမွာလည္း ဒီဘုုရားကိုု အခါခပ္သိမ္း ေကာင္းကင္ဘံုုကေန ဖန္ဆင္းမႈ ကၽြမ္းက်င္သူ ပုုဂၢိဳလ္ႀကီးအျဖစ္ပဲ စဥ္းစား မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္.. ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္က လူသားကိုု ဖန္ဆင္းတယ္ ဆုုိရာမွာလည္း ဘုုရားက သူဘာကိုု ဘာအတြက္ ဖန္ဆင္းရသလဲဆုုိတာ တိတိက်က် သိၿပီးသား ျဖစ္ရမွာေပါ့ ... ဒါေၾကာင့္ လူကိုု ဘုုရားသခင္က ဖန္ဆင္းတုုန္းက သူ႕ေခါင္းထဲမွာ လူနဲ႕ သက္ဆုုိင္တဲ့ သေဘာအျမင္အားလံုုး ရွိရမယ္ .... စကၠဴျဖတ္ဓါးကိုု ဖန္တီး ထုုတ္လုုပ္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဒီဓါးနဲ႕ ပတ္သက္သမ ွ် အလံုုးစံုု နားလည္ သိျမင္ထားၿပီး ျဖစ္သလိုုပဲေပါ့...
ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္က လူကိုု ဖန္ဆင္းရာမွာလည္း ဘာၿပီး ဘာလုုပ္ရမယ္ဆုုိတဲ့ လုုပ္ထံုုးလုုပ္နည္း အစီအစဥ္ေရာ လူနဲ႕ ပတ္သက္သမ ွ် သိျမင္နားလည္ထားမႈေရာ ရွိရမယ္... ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္စီဟာ ဘုုရားသခင္ရဲ႕ စိတ္ထဲ ဥာဏ္ထဲမွာ ရွိခဲ့တဲ့ ဘုုရားရဲ႕ နားလည္မႈကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ဟာ လူကိုု ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္တယ္ဆုုိရင္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အနာဂါတ္ကိုု ႀကိဳတင္ သိေနၿပီးသားေပါ့ ... ဒါဆုုိ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ အားလံုုးရဲ႕ အနာဂါတ္ကိုု ဘယ္လိုု ေ၀ါဟာရ ဖြင့္မလဲ??
တစ္ခုုရွိတာက လူသားတုုိင္းဟာ သူတုုိ႕မွာ အနာဂါတ္ရွိတယ္ဆုုိတာ သိၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္လဲ ႀကိဳးစားၿပီး တည္ေဆာက္ၾကတယ္... အမွန္စင္စစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ရဲ႕ အနာဂါတ္ဟာ ဘယ္သူမွသိျမင္ထားျခင္း မရွိတဲ့ အပ်ိဳစင္ အနာဂတ္ပါ....
ခုု ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ လူသားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ကိုုယ္တုုိင္ လူသတၱ၀ါ အျဖစ္ မသက္မွတ္ခင္ကတည္းက ျဖစ္တည္ေနတဲ့ သတၱ၀ါပါ... ဘာလုုိ႕လဲဆုုိေတာ့ လူက ပထမအရင္ ျဖစ္တည္တယ္.. ေနာက္ သူ႕ကိုုယ္သူ ေတြ႕လာတယ္ ... ၿပီးေတာ့ တကမၻာလံုုးကိုု ျပန္႕ႏွံ႕ တုုိးပြားသြားတယ္ ... ေနာက္က်ေတာ့ သူ႕ကုုိယ္သူ အဓိပၺါယ္ သတ္မွတ္လာတယ္... ပထမေတာ့ သူဟာ ဘာမွမဟုုတ္ေသးဘူး ... ေနာက္က်ေတာ့ သူဟာ ဘာေကာင္ ညာေကာင္ဆုုိပီး သတ္မွတ္လာတယ္... သူဘာလဲ ဆုုိတာ သူလုုပ္တဲ့ အလုုပ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖစ္လာတာသာျဖစ္တယ္ ... လူ႕သဘာ၀ဆုုိတဲ့ အရာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး ... ဘာျဖစ္လုုိ႕လဲဆုုိေတာ့ လူကိုု ဘယ္လုုိသတၱ၀ါမ်ိဳးအျဖစ္ ငါဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္ဆိုုတဲ့ စကားကိုု ေျပာဖိုု႕ အဲ့ဒီ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္မွ မရွိတာပဲ ... လူဟာ လူပဲ၊ သူ ဘာလဲ ဆုုိတာ ဘာမွ မဟုုတ္ဘူး လူပဲ ... သူဆႏၵရွိသလိုု သူ႕ကိုုယ္သူ ဖန္ဆင္းတာ တျခား ဘာမွမဟုုတ္ဘူး...
စိတ္ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ႕ဆီကိုု လူေတြက တယ္လီဖုုန္းဆက္ၿပီး အမိန္႕ေတြေပးေနတယ္လိုု႕ေျပာေတာ့ ဆရာ၀န္က အဲ့ဒီလူဟာ ဘယ္သူလဲလုုိ႕ေမးေတာ့ သူမက ျပန္ေျဖတယ္ သူမဆီကိုု ဖုုန္းေတြဆက္ပီး အမိန္႕ေတြေပးေနတာ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ဆုုိပဲ။
ကဲ ... ဒါဆုုိရင္ သူေျပာတဲ့ ဖုုန္းဆက္ေနတယ္ဆုုိတဲ့ ဘုုရားသခင္ကိုု ဘာနဲ႕သက္ေသထူၾကမလဲ ။ ဒါဆုုိ ေကာင္းကင္တမာန္နတ္သားတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာ ေပၚလာတယ္ပဲထားပါ... အဲ့ဒါဟာ နတ္သားျဖစ္ေၾကာင္း ဘာနဲ႕ သက္ေသျပမလဲ?? ဒါမွမဟုုတ္ အသံၾကားတယ္ဆုုိရင္ေရာ ဒါက ဘယ္က အသံလဲ?? မိမိရဲ႕ ဘ၀င္စိတ္က ျဖစ္လာတဲ့ အသံမ်ားလား?? ဒီအသံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု တုုိက္ရိုုက္ေျပာဆုုိေနတဲ့ အသံေတြပဲ ဆုုိတာကိုုေတာ့ ဘယ္သူ သက္ေသထင္ရွား ျပႏုုိင္မွာတဲ့လဲ???
ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူက ကၽြန္ေတာ္သည္သာ လူသားတစ္ရပ္လံုုးအေပၚ တာ၀န္ရွိသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးႏုုိင္တယ္ဆုိတာကိုု ဘယ္လိုု သက္ေသ ထင္ရွား ျပႏုုိင္မွာလဲ?? အဲ့ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ သက္ေသအေထာက္အထား ဘယ္လုုိမွရွာလုုိ႕ရမွာ မဟုုတ္ပါဘူး...
ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာေတြ ေရးတဲ့သူေတြကေတာင္ သူတုိ႕ စာ၊ ကဗ်ာေတြကို မူပိုင္ေတြ၊ လက္မွတ္ေတြ ထိုးေနၾကေသးတယ္၊ ခုေခတ္အခါမွာ ဒီစကားလံုး (ျဖစ္တည္ျခင္း)ဆုိတာကို ေပါက္လြတ္ပဲစား သံုးစဲြေနၾကလို႕ ဒီစကားလံုး အနက္ဟာ ဘာမွန္းကို မသိႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး....
ေနာက္ဆံုးေပၚ အသေရပ်က္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲ ပါ၀င္ဖုိ႕ စိတ္အားထက္သန္သူေတြ၊ အသစ္အဆန္းကိုမွ စိတ္၀င္စားၾကသူေတြဟာ ဒီအယူအဆကို စိတ္၀င္စား လက္ကိုင္ထားလာၾကတာပါ.... ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သူတုိ႕ လုိခ်င္တာ ဘာမွ မဟုတ္ပါလားဆုိတာကိုေတာ့ အေႏွးနဲ႕ အျမန္သိသြားၾကမွာပါ.... ဒီျပႆနာေတြက အတတ္ပညာရွင္၊ အသိပညာရွင္နဲ႕ ဒႆန ပညာရွင္ေတြမွာ အၿမဲေတြ႕ေနရမယ့္ ျပႆနာတစ္ရပ္ဆုိလည္း မမွားဘူး ထင္ပါတယ္........
*****
လူေတြ ဖန္တီး ထုုတ္လုုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းကိရိယာတစ္ခုုကိုု စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုုရင္ ၊ ဥပမာ .. စာအုုပ္ တစ္အုုပ္ သိုု႕မဟုုတ္ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးတစ္လက္ဆုုိပါစိုု႕ ... ဒါဟာ ျပဳလုုပ္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႕ ထုုတ္လုုပ္ထားတဲ့ အရာျဖစ္တယ္ဆုုိတာ ျမင္သာပါတယ္... သူ တီထြင္ထားလုုိ႕သာ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးကေလး ျဖစ္ေပၚလာတာ၊ ဒီဓါးကေလး ျဖစ္တည္မလာခင္ကတည္းက ထုုတ္လုုပ္မႈနည္းပညာရွိလုုိ႕သာ ဒီဓါးကိုု တီထြင္ႏုုိင္တာသာျဖစ္ပါတယ္ .... ဒီနည္းပညာဟာ တီထြင္သူရဲ႕ စိတ္ကူးဥာဏ္ တစ္စိတ္တစ္ပိုုင္းပါဘဲ ... ဒါေၾကာင့္ ဒီဓါးကေလးဟာ နည္းပညာစိတ္ကူးေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ဓါးကေလးျဖစ္လာတယ္... ေနာက္တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ ဒီဓါးကေလးဟာ စကၠဴျဖတ္ရာမွာ အသံုုးတည့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္စံုုတစ္ရာကိုု ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုုိင္စြမ္းရွိတဲ့ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ ပစၥည္းကေလး ျဖစ္လာတယ္ .... ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုုိေတာ့ ဒီဓါးကေလးကိုု ဘာအတြက္၊ ဘာေၾကာင့္ဆုုိတဲ့ စိတ္ကူးဥာဏ္ အရင္ မရွိခဲ့ဘဲနဲ႕ စကၠဴျဖတ္တဲ့ ဓါးကေလး ျဖစ္တည္လာမွာ မဟုုတ္ပါဘူး...သူ႕မွာ စကၠဴျဖတ္ဖုုိ႕ ဆုုိတဲ့ တိက်ခုုိင္မာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္...
ဒါဆုုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ဒီေလာကကိုု ရႈျမင္ရာမွာ ဒီနည္းပညာရႈေထာင့္ကေနပဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္... ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ကိုု ဖန္ဆင္းရွင္အျဖစ္ စဥ္းစားၾကရာမွာလည္း ဒီဘုုရားကိုု အခါခပ္သိမ္း ေကာင္းကင္ဘံုုကေန ဖန္ဆင္းမႈ ကၽြမ္းက်င္သူ ပုုဂၢိဳလ္ႀကီးအျဖစ္ပဲ စဥ္းစား မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္.. ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္က လူသားကိုု ဖန္ဆင္းတယ္ ဆုုိရာမွာလည္း ဘုုရားက သူဘာကိုု ဘာအတြက္ ဖန္ဆင္းရသလဲဆုုိတာ တိတိက်က် သိၿပီးသား ျဖစ္ရမွာေပါ့ ... ဒါေၾကာင့္ လူကိုု ဘုုရားသခင္က ဖန္ဆင္းတုုန္းက သူ႕ေခါင္းထဲမွာ လူနဲ႕ သက္ဆုုိင္တဲ့ သေဘာအျမင္အားလံုုး ရွိရမယ္ .... စကၠဴျဖတ္ဓါးကိုု ဖန္တီး ထုုတ္လုုပ္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဒီဓါးနဲ႕ ပတ္သက္သမ ွ် အလံုုးစံုု နားလည္ သိျမင္ထားၿပီး ျဖစ္သလိုုပဲေပါ့...
ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္က လူကိုု ဖန္ဆင္းရာမွာလည္း ဘာၿပီး ဘာလုုပ္ရမယ္ဆုုိတဲ့ လုုပ္ထံုုးလုုပ္နည္း အစီအစဥ္ေရာ လူနဲ႕ ပတ္သက္သမ ွ် သိျမင္နားလည္ထားမႈေရာ ရွိရမယ္... ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္စီဟာ ဘုုရားသခင္ရဲ႕ စိတ္ထဲ ဥာဏ္ထဲမွာ ရွိခဲ့တဲ့ ဘုုရားရဲ႕ နားလည္မႈကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ဟာ လူကိုု ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္တယ္ဆုုိရင္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အနာဂါတ္ကိုု ႀကိဳတင္ သိေနၿပီးသားေပါ့ ... ဒါဆုုိ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ အားလံုုးရဲ႕ အနာဂါတ္ကိုု ဘယ္လိုု ေ၀ါဟာရ ဖြင့္မလဲ??
တစ္ခုုရွိတာက လူသားတုုိင္းဟာ သူတုုိ႕မွာ အနာဂါတ္ရွိတယ္ဆုုိတာ သိၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္လဲ ႀကိဳးစားၿပီး တည္ေဆာက္ၾကတယ္... အမွန္စင္စစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ရဲ႕ အနာဂါတ္ဟာ ဘယ္သူမွသိျမင္ထားျခင္း မရွိတဲ့ အပ်ိဳစင္ အနာဂတ္ပါ....
ခုု ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ လူသားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ ကိုုယ္တုုိင္ လူသတၱ၀ါ အျဖစ္ မသက္မွတ္ခင္ကတည္းက ျဖစ္တည္ေနတဲ့ သတၱ၀ါပါ... ဘာလုုိ႕လဲဆုုိေတာ့ လူက ပထမအရင္ ျဖစ္တည္တယ္.. ေနာက္ သူ႕ကိုုယ္သူ ေတြ႕လာတယ္ ... ၿပီးေတာ့ တကမၻာလံုုးကိုု ျပန္႕ႏွံ႕ တုုိးပြားသြားတယ္ ... ေနာက္က်ေတာ့ သူ႕ကုုိယ္သူ အဓိပၺါယ္ သတ္မွတ္လာတယ္... ပထမေတာ့ သူဟာ ဘာမွမဟုုတ္ေသးဘူး ... ေနာက္က်ေတာ့ သူဟာ ဘာေကာင္ ညာေကာင္ဆုုိပီး သတ္မွတ္လာတယ္... သူဘာလဲ ဆုုိတာ သူလုုပ္တဲ့ အလုုပ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖစ္လာတာသာျဖစ္တယ္ ... လူ႕သဘာ၀ဆုုိတဲ့ အရာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး ... ဘာျဖစ္လုုိ႕လဲဆုုိေတာ့ လူကိုု ဘယ္လုုိသတၱ၀ါမ်ိဳးအျဖစ္ ငါဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္ဆိုုတဲ့ စကားကိုု ေျပာဖိုု႕ အဲ့ဒီ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္မွ မရွိတာပဲ ... လူဟာ လူပဲ၊ သူ ဘာလဲ ဆုုိတာ ဘာမွ မဟုုတ္ဘူး လူပဲ ... သူဆႏၵရွိသလိုု သူ႕ကိုုယ္သူ ဖန္ဆင္းတာ တျခား ဘာမွမဟုုတ္ဘူး...
စိတ္ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ႕ဆီကိုု လူေတြက တယ္လီဖုုန္းဆက္ၿပီး အမိန္႕ေတြေပးေနတယ္လိုု႕ေျပာေတာ့ ဆရာ၀န္က အဲ့ဒီလူဟာ ဘယ္သူလဲလုုိ႕ေမးေတာ့ သူမက ျပန္ေျဖတယ္ သူမဆီကိုု ဖုုန္းေတြဆက္ပီး အမိန္႕ေတြေပးေနတာ ထာ၀ရ ဘုုရားသခင္ဆုုိပဲ။
ကဲ ... ဒါဆုုိရင္ သူေျပာတဲ့ ဖုုန္းဆက္ေနတယ္ဆုုိတဲ့ ဘုုရားသခင္ကိုု ဘာနဲ႕သက္ေသထူၾကမလဲ ။ ဒါဆုုိ ေကာင္းကင္တမာန္နတ္သားတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာ ေပၚလာတယ္ပဲထားပါ... အဲ့ဒါဟာ နတ္သားျဖစ္ေၾကာင္း ဘာနဲ႕ သက္ေသျပမလဲ?? ဒါမွမဟုုတ္ အသံၾကားတယ္ဆုုိရင္ေရာ ဒါက ဘယ္က အသံလဲ?? မိမိရဲ႕ ဘ၀င္စိတ္က ျဖစ္လာတဲ့ အသံမ်ားလား?? ဒီအသံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု တုုိက္ရိုုက္ေျပာဆုုိေနတဲ့ အသံေတြပဲ ဆုုိတာကိုုေတာ့ ဘယ္သူ သက္ေသထင္ရွား ျပႏုုိင္မွာတဲ့လဲ???
ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူက ကၽြန္ေတာ္သည္သာ လူသားတစ္ရပ္လံုုးအေပၚ တာ၀န္ရွိသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးႏုုိင္တယ္ဆုိတာကိုု ဘယ္လိုု သက္ေသ ထင္ရွား ျပႏုုိင္မွာလဲ?? အဲ့ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႕ သက္ေသအေထာက္အထား ဘယ္လုုိမွရွာလုုိ႕ရမွာ မဟုုတ္ပါဘူး...
*****
