ရွက္ဖို႔ ေကာင္းလွသည္….။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ … အယူသီးပံု၊ အစြဲၾကီးပံုမ်ား တလြဲဆံပင္ေကာင္းမွုမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ဘာသာျခားမ်ား တိုင္းတစ္ပါးမွ နိုင္ငံျခားသားမ်ားသိလွ်င္ အေတာ့္ကို ရယ္စရာၾကီးျဖစ္ေနမည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ကမာၻတြင္ ဟာသလူမ်ိဳးျဖစ္ကုန္မည္ကို စိုးရြံ ႔မိသည္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔မွစ၍ အယူသီးမွုမ်ား၊ အစြဲအလန္းၾကီးမွုမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ တုိက္ဖ်က္လာသည္မွာ ယခုအခ်ိန္ထိပင္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ယခုတိုင္ အခ်ိဳ ႔ေသာသူတို႔သည္ ျပဒါးတစ္လမ္း…. သံတစ္လမ္း၊ ဆန္က်င္ဘက္အေနအထားပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူတို႔ထံမွ တီးတိုးေျပာသံမ်ား၊ အၾကံဥာဏ္ ေပးသံမ်ား၊ ဆရာၾကီးလုပ္သံမ်ား၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာသံမ်ား ရွုတ္ခ်သံမ်ား၊ မေခ်မငံေျပာသံမ်ား စသည္ လူမွုေရး တိုက္ခိုက္သံ အယူသီးမွုစကားလံုးမ်ား ယေန႔တိုင္ မၾကာမၾကာ ၾကားေနရဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ေရွးလူၾကီးမ်ား စကားမပယ္ဖ်က္ေကာင္းဘူးတဲ့…. ဒါက သူတို႔ ေနာက္ဆံုးအနုိင္ယူတဲ့ စကားလံုး။ ဒီေတာ့….က်ေနာ္ ရွင္းျပီ၊ ရွင္းရျပီ …. ရွင္းျပီဆိုေသာ္ျငားလည္း က်ေနာ္ ေရးခဲ့ဘူးေသာ ( ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္ )ဟူေသာစာစုမွ က်ေနာ္တုိ႔၏ လူမွုေရးလမ္းျပ ၾကယ္ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ၾကီး ဘဒၵနၱ ဦးတိကၡ၏ ေဟာၾကားခ်က္စကားမ်ားမွ စရေတာ့မည္။
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္။မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းမွုမ်ားရမည္ ဟူ၍ ေဟာၾကားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား….။ ဗုဒၵဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိုေလးစားဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ ပက္သက္၍ယံုၾကည္မွုအားနည္းမွုမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။
လူအမ်ားစုသည္ နာေရးကိစၥမ်ားကို အယူသီးၾကသည္။ နာေရးေၾကာင့္ စီးပြါးပ်က္တယ္။ လူေသတတ္တယ္။ထိခိုက္နစ္နာမယ္၊ ပ်က္စီးဆံုးရွံုးတတ္၊ နိမိတ္မေကာင္းမွုေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ဟူ၍ ေရွးဘုိးေဘးဘီဘင္လက္ထက္ကတည္းက အယူသီးမွုမ်ား အရိုးစြဲမွုမ်ား ရွင္သန္လာခဲ့ၾကသည္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အဆင္း၊အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔ ဟူေသာ အာရံုငါးပါးထဲတြင္ နစ္မြန္းေနၾကသည္။မိမိကိုယ္မိမိတို႔ သုတ (သို႔) မဂၤလာဟု သတ္မွတ္ေနၾကသည္။အမွန္မွာ…. ရွင္သူ၊ေသသူ အားလံုးသည္ အသုဘမ်ား (သို႔) အမဂၤလာမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္….. ေရမခ်ိဳးဘဲနဲ႔ ဆယ္ရက္ခန္႔ေနၾကည့္လွ်င္ မိမိခႏၵာမွ အပုပ္နံ႔မ်ား ထြက္လာမည္။ဒြါဒေျခာက္ပါးမွ အနံ႔အသက္မ်ိဳးစံု ထြက္ေနေတာ့မည္။ ရုပ္တရား နမ္တရားအားလံုးသည္ အသုဘခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။မည္သည့္အရာမွ တည္ျမဲမွုကို မေဆာင္နိုင္ေခ်။…။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူမသာကို အိမ္ထဲသို႔ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ သြင္းလွ်င္ ခုိက္သည္ ဟူ၍ မေဟာၾကားခဲ့ပါ။
စဥ္းစားေစခ်င္သည္… ရပ္ကြက္၊ အိမ္ျပင္ပတြင္ ဆံုးသြားပါက ရပ္ကြက္ထဲ အိမ္ထဲသို႔ အသြင္းမခံၾက သြင္းလွ်င္ရြာနာတယ္။ အရပ္နာတယ္။ အိမ္သူအိမ္သားေတြ ခိုက္တယ္ဟူ၍ မည့္သည့္က်မ္းဂန္တြင္မွ မပါရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အားလံုးနီးပါး အယူသီးမွုမ်ားက လႊမ္းျခံဳေနမွုကို ခံေနရသည္။
ဒါဆို ……. က်ေနာ္ေမးေတာ့မည္။
လူမသာက်ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ၊ အိမ္ထဲ မသြင္းေကာင္းဘူးတဲ့…. ။ အဲဒါဆိုလွ်င္ တိရိစာၦန္မသာမ်ားက်ေတာ့ဘာလို႔အိမ္ထဲ သြင္းၾကသနည္း။ သက္ရွိေလာကၾကီးထဲတြင္ လူသာလွ်င္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္သည္လုိ႔ေျပာၾကျပီး မည္သည့္အတြက္ နံနက္ ေစ်းကျပန္လာလွ်င္ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ငါကေတာ့ ၾကက္သားစားနိုင္တယ္ ..ငါကေတာ့ ၀က္သား စသျဖင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ ေစ်း၀ယ္လာျပီး ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေနအိမ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္မသာမ်ားကို ထည့္ျပီး…. ခုတ္ထစ္ေဆးေၾကာေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး မိမိတို႔ ပါးစပ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္မသာမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ထည့္ၾကသနည္း…။ အရိုးမ်ားကို နူးေနေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္၍ ၀ါးၾကသည္မဟုတ္ပါလား…..။
ဒါေၾကာင့္ လူ႔၀မ္းဗိုက္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ သခၤ်ဳိင္း လူ႔ပါးစပ္သည္ တရစာၦန္တို႔ မီးသျဂိဳလ္စက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
တိရစာၦန္မသာက်ေတာ့ မိမိတို႔၀မ္းဗိုက္ထဲသို႔ ထည့္ျပီး လူမသာက်ေတာ့ အိမ္ထဲရပ္ကြက္ထဲသို႔ အသြင္းမခံမွုတို႔သည္အဆိုး၀ါးဆံုးေသာအယူသီးမွု မိစာၦဒိဌိအယူ၀ါဒမွ ဆင္းသက္လာမွုပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တဖန္ လူေသသြားလွ်င္ အိမ္ေနာက္ေဖးကသယ္သြား၊ တံစက္ျမိတ္ေရ လက္ျပန္ေရနဲ႔ ေရခ်ိဳးေပး အ၀တ္အစား၀တ္ သနပ္ခါးလိမ္း ဆံပင္ထံုးေပး ႏွုတ္ခမ္းနီဆိုးေပးပန္းပန္ေပးနဲ႔ ေသသြားမွ ၾကင္နာျပ ဂရုစိုက္ျပေနေတာ့သည္။ အေလာင္းလွေအာင္လုပ္တာတဲ့….။ ျပံဳးျပံဳးေလးေသမွ အေလာင္းလွတာတဲ့…။ ေနာက္မွ ေခါင္းက ဆံပင္ကိုျဖတ္၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တုတ္ေတာ့သည္။အိမ္မွာ ႏွစ္ညေတာင္ ထားရဦးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္တဲ့ဗ်ာ…။ ေသတာေတာင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရတဲ့ဘ၀….။
ထို႔ေနာက္ ေသသူနွင့္ ပါးစပ္ထဲ မတ္ေစ့(ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ မရနိုင္ေတာ့) ထည့္သည္ ကူးတို႔ခဟု ဆိုၾကျပန္သည္။ အသက္မရွိေသာ ခႏၵာႏွင့္ တမတ္ေပးစီး၍ ဘယ္ကိုသြားမည္နည္း….။တခ်ိဳ ႔က ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားသည့္ မတ္ေစ့ကို အတင္းနွိုက္ျပန္သည္။
ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ေငြပြားတယ္တဲ့ေလ…။
အေလာင္းကို အိမ္ကထုတ္ေတာ့….. ေျခက မထုတ္ရဘူး ေခါင္းက မထုတ္ရဘူး တခါးေဘာင္နဲ႔ မထိရဘူး အိမ္နံရံကို မထိရဘူးေလွကားက မဆင္းရဘူး စသျဖင့္ ဘူး..မ်ားပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ေၾကးစည္ထု ကနားဖ်င္းဖ်က္ျခင္း လုပ္ေတာ့သည္။ ေနာက္နိဗၵာန္ယာဥ္ေပၚသို႔ အေလာင္းတင္ေသာ္ ေရအိုးကို ခြဲေတာ့သည္။ မင္းနဲ႔ငါတို႔ အိုးစားကြဲျပီ အိမ္ျပန္မလာနဲ႔ ဟုဆိုသည္။ေနာက္ငိုၾက ယိုၾက နဲ႔ မသြားရဘူး ေခၚမသြားရဘူး ပစ္သြားျပီလား စသျဖင့္ အယူစြဲ အယူသီးမွုမ်ား လႊမ္းျခံဳေနၾကသည္။ သုသာန္သို႔ေရာက္ေသာ္ အေခါင္းထဲမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကိုယူ၍ ယူသည့္လူက စကားမည္သူ႔ကိုမွ် မေျပာေတာ့ေခ်။ ေသသူရဲ ႔လိပ္ျပာကို ျပန္ေခၚတာတဲ့….။ အိုးစားကြဲလိုက္ၾက ျပန္ေခၚလိုက္ၾက ေျခေထာက္ကို တုပ္ေနွာင္လိုက္ၾက ငိုလိုက္ၾကနဲ႔ ေသသူကို မီးသျဂိဳလ္စက္ထဲသို႔ ထည့္မည့္အစား ထိုသူမ်ားကို စိတ္ေရာဂါ အထူးကုေဆးရံုသို႔ပင္ ပို႔ေပးရမလိုျဖစ္ေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ၏ လံုခ်ည္၊ အကၤ်ီ၊ ျခင္ေထာင္၊ ေမြ႔ယာမ်ားကို ခိုက္မွာစိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ပို႔ၾကသည္။ ကုသိုလ္ရေအာင္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲခိုင္းေတာ့သည္။ ဒါဆို ဘုန္းၾကီးေတြက်ေတာ့ ခုိက္ေစတဲ့လား…? ေသဆံုးသြားသူ၏ လက္၀တ္လက္စား၊ ဆြဲၾကိဳး ၊လက္စြပ္မ်ားၾကေတာ့ ခုိက္မွာစိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မလွ်ဴၾကေတာ့ဘူးလား… ဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္…။
နာေရးယာဥ္(နိဗ ၵာန္ယာဥ္) ကိုလည္း ရပ္ကြက္ထဲ၀င္လွ်င္ ဟိုဖက္က၀င္ ဒီဖက္ကမ၀င္ရဘူး စသျဖင့္ တားျမစ္သူေတြ၊ မိမိအိမ္ေရွ ႔တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေခါင္းလာလွည့္တာကို မလိုခ်င္၊ နိဗၵာန္ယာဥ္ေမာင္းသည့္ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားလည္း ယခင္က မၾကာခဏလက္သီးႏွင့္ အထိုးခံရမွုမ်ားရွိခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲထုိးေပးခဲ့ရသည္လည္းရွိခဲ့သည္။. ရွိေနဆဲပင္….. ။ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီလမ္းက လူေတြက မေသေတာ့မဲ့ သူေတြမ်ားလား….။ ေသခဲ့သည္ရွိေသာ္ မိမ္အိမ္မွ လမ္းထိပ္သို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္သယ္ပို႔ျပီး ‘မ’ ခ်မည္တဲ့လား…။ ေနာက္…. နိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ ေသဆံုး၍ေသဆံုးသူ၏ ခႏၵာကိုယ္အား ျမန္မာျပည္တြင္ သျဂိဳလ္ခ်င္၍ ျပန္သယ္လာေသာ အေလာင္းမ်းသည္ ေလယာဥ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းထဲမ၀င္ရဘူး၊ ဟိုဘက္က မထြက္ရဘူး၊ ဒီဘက္က မ၀င္ရဘူး အိမ္ေရွ ႔ကားမေကြ႔ရဘူး စသျဖင့္ေျပာေနသူမ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္သည္။ မိမိတို႔ဦးေခါင္းထက္ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္ထက္မွ ေန႔စဥ္အေလာင္းတင္ေလယာဥ္မ်ား ျဖတ္သန္ေနဆဲ ပ်ံသန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ နိဗၵာန္ယာဥ္ ၀င္တာကိုေတာ့ မၾကိဳက္ၾက၊ နိဗၵာန္ယာဥ္ကိုျမင္ၾကလွ်င္ေတာ့ မိမိတို႔၏ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားကို ပုတ္ၾကကာ လာဘ္ရႊင္လို႔လား…. စဥ္းစားၾကပါ….။ သိပ္ရွက္ဘို႔ ေကာင္းေနျပီ။
မိမိတို႔၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား ခံယူခ်က္မ်ား အယူသီးမွုမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေစလိုပါသည္။ ျပဒါးတစ္လမ္း… သံတစ္လမ္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။
ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္။
မွားလား……….မွန္လား….။
မွန္လား…………မွားလား…..ဆိုတာ
မွားရင္…………ျပင္
မွန္ရင္…………ဆက္လုပ္ဘုိ႔က အားလံုးရဲ ႔တာ၀န္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ကဲ … သူငယ္ခ်င္းအားလံုးဘဲ ဘယ္ဟာက မွန္လဲ ဘာကမွားလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ေတြးဆၾကည့္ပါ။ သိသင့္တယ္ထင္လုိ႕ ရွယ္လုပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ … အယူသီးပံု၊ အစြဲၾကီးပံုမ်ား တလြဲဆံပင္ေကာင္းမွုမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ဘာသာျခားမ်ား တိုင္းတစ္ပါးမွ နိုင္ငံျခားသားမ်ားသိလွ်င္ အေတာ့္ကို ရယ္စရာၾကီးျဖစ္ေနမည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ကမာၻတြင္ ဟာသလူမ်ိဳးျဖစ္ကုန္မည္ကို စိုးရြံ ႔မိသည္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔မွစ၍ အယူသီးမွုမ်ား၊ အစြဲအလန္းၾကီးမွုမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ တုိက္ဖ်က္လာသည္မွာ ယခုအခ်ိန္ထိပင္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ယခုတိုင္ အခ်ိဳ ႔ေသာသူတို႔သည္ ျပဒါးတစ္လမ္း…. သံတစ္လမ္း၊ ဆန္က်င္ဘက္အေနအထားပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူတို႔ထံမွ တီးတိုးေျပာသံမ်ား၊ အၾကံဥာဏ္ ေပးသံမ်ား၊ ဆရာၾကီးလုပ္သံမ်ား၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာသံမ်ား ရွုတ္ခ်သံမ်ား၊ မေခ်မငံေျပာသံမ်ား စသည္ လူမွုေရး တိုက္ခိုက္သံ အယူသီးမွုစကားလံုးမ်ား ယေန႔တိုင္ မၾကာမၾကာ ၾကားေနရဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ေရွးလူၾကီးမ်ား စကားမပယ္ဖ်က္ေကာင္းဘူးတဲ့…. ဒါက သူတို႔ ေနာက္ဆံုးအနုိင္ယူတဲ့ စကားလံုး။ ဒီေတာ့….က်ေနာ္ ရွင္းျပီ၊ ရွင္းရျပီ …. ရွင္းျပီဆိုေသာ္ျငားလည္း က်ေနာ္ ေရးခဲ့ဘူးေသာ ( ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္ )ဟူေသာစာစုမွ က်ေနာ္တုိ႔၏ လူမွုေရးလမ္းျပ ၾကယ္ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ၾကီး ဘဒၵနၱ ဦးတိကၡ၏ ေဟာၾကားခ်က္စကားမ်ားမွ စရေတာ့မည္။
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္။မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းမွုမ်ားရမည္ ဟူ၍ ေဟာၾကားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား….။ ဗုဒၵဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိုေလးစားဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ ပက္သက္၍ယံုၾကည္မွုအားနည္းမွုမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။
လူအမ်ားစုသည္ နာေရးကိစၥမ်ားကို အယူသီးၾကသည္။ နာေရးေၾကာင့္ စီးပြါးပ်က္တယ္။ လူေသတတ္တယ္။ထိခိုက္နစ္နာမယ္၊ ပ်က္စီးဆံုးရွံုးတတ္၊ နိမိတ္မေကာင္းမွုေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ဟူ၍ ေရွးဘုိးေဘးဘီဘင္လက္ထက္ကတည္းက အယူသီးမွုမ်ား အရိုးစြဲမွုမ်ား ရွင္သန္လာခဲ့ၾကသည္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အဆင္း၊အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔ ဟူေသာ အာရံုငါးပါးထဲတြင္ နစ္မြန္းေနၾကသည္။မိမိကိုယ္မိမိတို႔ သုတ (သို႔) မဂၤလာဟု သတ္မွတ္ေနၾကသည္။အမွန္မွာ…. ရွင္သူ၊ေသသူ အားလံုးသည္ အသုဘမ်ား (သို႔) အမဂၤလာမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္….. ေရမခ်ိဳးဘဲနဲ႔ ဆယ္ရက္ခန္႔ေနၾကည့္လွ်င္ မိမိခႏၵာမွ အပုပ္နံ႔မ်ား ထြက္လာမည္။ဒြါဒေျခာက္ပါးမွ အနံ႔အသက္မ်ိဳးစံု ထြက္ေနေတာ့မည္။ ရုပ္တရား နမ္တရားအားလံုးသည္ အသုဘခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။မည္သည့္အရာမွ တည္ျမဲမွုကို မေဆာင္နိုင္ေခ်။…။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူမသာကို အိမ္ထဲသို႔ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ သြင္းလွ်င္ ခုိက္သည္ ဟူ၍ မေဟာၾကားခဲ့ပါ။
စဥ္းစားေစခ်င္သည္… ရပ္ကြက္၊ အိမ္ျပင္ပတြင္ ဆံုးသြားပါက ရပ္ကြက္ထဲ အိမ္ထဲသို႔ အသြင္းမခံၾက သြင္းလွ်င္ရြာနာတယ္။ အရပ္နာတယ္။ အိမ္သူအိမ္သားေတြ ခိုက္တယ္ဟူ၍ မည့္သည့္က်မ္းဂန္တြင္မွ မပါရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အားလံုးနီးပါး အယူသီးမွုမ်ားက လႊမ္းျခံဳေနမွုကို ခံေနရသည္။
ဒါဆို ……. က်ေနာ္ေမးေတာ့မည္။
လူမသာက်ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ၊ အိမ္ထဲ မသြင္းေကာင္းဘူးတဲ့…. ။ အဲဒါဆိုလွ်င္ တိရိစာၦန္မသာမ်ားက်ေတာ့ဘာလို႔အိမ္ထဲ သြင္းၾကသနည္း။ သက္ရွိေလာကၾကီးထဲတြင္ လူသာလွ်င္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္သည္လုိ႔ေျပာၾကျပီး မည္သည့္အတြက္ နံနက္ ေစ်းကျပန္လာလွ်င္ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ငါကေတာ့ ၾကက္သားစားနိုင္တယ္ ..ငါကေတာ့ ၀က္သား စသျဖင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ ေစ်း၀ယ္လာျပီး ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေနအိမ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္မသာမ်ားကို ထည့္ျပီး…. ခုတ္ထစ္ေဆးေၾကာေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး မိမိတို႔ ပါးစပ္ထဲသို႔ တိရစာၦန္မသာမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ထည့္ၾကသနည္း…။ အရိုးမ်ားကို နူးေနေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္၍ ၀ါးၾကသည္မဟုတ္ပါလား…..။
ဒါေၾကာင့္ လူ႔၀မ္းဗိုက္သည္ တိရစာၦန္တို႔၏ သခၤ်ဳိင္း လူ႔ပါးစပ္သည္ တရစာၦန္တို႔ မီးသျဂိဳလ္စက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
တိရစာၦန္မသာက်ေတာ့ မိမိတို႔၀မ္းဗိုက္ထဲသို႔ ထည့္ျပီး လူမသာက်ေတာ့ အိမ္ထဲရပ္ကြက္ထဲသို႔ အသြင္းမခံမွုတို႔သည္အဆိုး၀ါးဆံုးေသာအယူသီးမွု မိစာၦဒိဌိအယူ၀ါဒမွ ဆင္းသက္လာမွုပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တဖန္ လူေသသြားလွ်င္ အိမ္ေနာက္ေဖးကသယ္သြား၊ တံစက္ျမိတ္ေရ လက္ျပန္ေရနဲ႔ ေရခ်ိဳးေပး အ၀တ္အစား၀တ္ သနပ္ခါးလိမ္း ဆံပင္ထံုးေပး ႏွုတ္ခမ္းနီဆိုးေပးပန္းပန္ေပးနဲ႔ ေသသြားမွ ၾကင္နာျပ ဂရုစိုက္ျပေနေတာ့သည္။ အေလာင္းလွေအာင္လုပ္တာတဲ့….။ ျပံဳးျပံဳးေလးေသမွ အေလာင္းလွတာတဲ့…။ ေနာက္မွ ေခါင္းက ဆံပင္ကိုျဖတ္၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တုတ္ေတာ့သည္။အိမ္မွာ ႏွစ္ညေတာင္ ထားရဦးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္တဲ့ဗ်ာ…။ ေသတာေတာင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရတဲ့ဘ၀….။
ထို႔ေနာက္ ေသသူနွင့္ ပါးစပ္ထဲ မတ္ေစ့(ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ မရနိုင္ေတာ့) ထည့္သည္ ကူးတို႔ခဟု ဆိုၾကျပန္သည္။ အသက္မရွိေသာ ခႏၵာႏွင့္ တမတ္ေပးစီး၍ ဘယ္ကိုသြားမည္နည္း….။တခ်ိဳ ႔က ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားသည့္ မတ္ေစ့ကို အတင္းနွိုက္ျပန္သည္။
ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ေငြပြားတယ္တဲ့ေလ…။
အေလာင္းကို အိမ္ကထုတ္ေတာ့….. ေျခက မထုတ္ရဘူး ေခါင္းက မထုတ္ရဘူး တခါးေဘာင္နဲ႔ မထိရဘူး အိမ္နံရံကို မထိရဘူးေလွကားက မဆင္းရဘူး စသျဖင့္ ဘူး..မ်ားပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ေၾကးစည္ထု ကနားဖ်င္းဖ်က္ျခင္း လုပ္ေတာ့သည္။ ေနာက္နိဗၵာန္ယာဥ္ေပၚသို႔ အေလာင္းတင္ေသာ္ ေရအိုးကို ခြဲေတာ့သည္။ မင္းနဲ႔ငါတို႔ အိုးစားကြဲျပီ အိမ္ျပန္မလာနဲ႔ ဟုဆိုသည္။ေနာက္ငိုၾက ယိုၾက နဲ႔ မသြားရဘူး ေခၚမသြားရဘူး ပစ္သြားျပီလား စသျဖင့္ အယူစြဲ အယူသီးမွုမ်ား လႊမ္းျခံဳေနၾကသည္။ သုသာန္သို႔ေရာက္ေသာ္ အေခါင္းထဲမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကိုယူ၍ ယူသည့္လူက စကားမည္သူ႔ကိုမွ် မေျပာေတာ့ေခ်။ ေသသူရဲ ႔လိပ္ျပာကို ျပန္ေခၚတာတဲ့….။ အိုးစားကြဲလိုက္ၾက ျပန္ေခၚလိုက္ၾက ေျခေထာက္ကို တုပ္ေနွာင္လိုက္ၾက ငိုလိုက္ၾကနဲ႔ ေသသူကို မီးသျဂိဳလ္စက္ထဲသို႔ ထည့္မည့္အစား ထိုသူမ်ားကို စိတ္ေရာဂါ အထူးကုေဆးရံုသို႔ပင္ ပို႔ေပးရမလိုျဖစ္ေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ၏ လံုခ်ည္၊ အကၤ်ီ၊ ျခင္ေထာင္၊ ေမြ႔ယာမ်ားကို ခိုက္မွာစိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ပို႔ၾကသည္။ ကုသိုလ္ရေအာင္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲခိုင္းေတာ့သည္။ ဒါဆို ဘုန္းၾကီးေတြက်ေတာ့ ခုိက္ေစတဲ့လား…? ေသဆံုးသြားသူ၏ လက္၀တ္လက္စား၊ ဆြဲၾကိဳး ၊လက္စြပ္မ်ားၾကေတာ့ ခုိက္မွာစိုး၍ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မလွ်ဴၾကေတာ့ဘူးလား… ဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္…။
နာေရးယာဥ္(နိဗ ၵာန္ယာဥ္) ကိုလည္း ရပ္ကြက္ထဲ၀င္လွ်င္ ဟိုဖက္က၀င္ ဒီဖက္ကမ၀င္ရဘူး စသျဖင့္ တားျမစ္သူေတြ၊ မိမိအိမ္ေရွ ႔တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေခါင္းလာလွည့္တာကို မလိုခ်င္၊ နိဗၵာန္ယာဥ္ေမာင္းသည့္ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားလည္း ယခင္က မၾကာခဏလက္သီးႏွင့္ အထိုးခံရမွုမ်ားရွိခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲထုိးေပးခဲ့ရသည္လည္းရွိခဲ့သည္။. ရွိေနဆဲပင္….. ။ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီလမ္းက လူေတြက မေသေတာ့မဲ့ သူေတြမ်ားလား….။ ေသခဲ့သည္ရွိေသာ္ မိမ္အိမ္မွ လမ္းထိပ္သို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္သယ္ပို႔ျပီး ‘မ’ ခ်မည္တဲ့လား…။ ေနာက္…. နိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ ေသဆံုး၍ေသဆံုးသူ၏ ခႏၵာကိုယ္အား ျမန္မာျပည္တြင္ သျဂိဳလ္ခ်င္၍ ျပန္သယ္လာေသာ အေလာင္းမ်းသည္ ေလယာဥ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းထဲမ၀င္ရဘူး၊ ဟိုဘက္က မထြက္ရဘူး၊ ဒီဘက္က မ၀င္ရဘူး အိမ္ေရွ ႔ကားမေကြ႔ရဘူး စသျဖင့္ေျပာေနသူမ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္သည္။ မိမိတို႔ဦးေခါင္းထက္ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္ထက္မွ ေန႔စဥ္အေလာင္းတင္ေလယာဥ္မ်ား ျဖတ္သန္ေနဆဲ ပ်ံသန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ နိဗၵာန္ယာဥ္ ၀င္တာကိုေတာ့ မၾကိဳက္ၾက၊ နိဗၵာန္ယာဥ္ကိုျမင္ၾကလွ်င္ေတာ့ မိမိတို႔၏ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားကို ပုတ္ၾကကာ လာဘ္ရႊင္လို႔လား…. စဥ္းစားၾကပါ….။ သိပ္ရွက္ဘို႔ ေကာင္းေနျပီ။
မိမိတို႔၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား ခံယူခ်က္မ်ား အယူသီးမွုမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေစလိုပါသည္။ ျပဒါးတစ္လမ္း… သံတစ္လမ္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။
ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္။
မွားလား……….မွန္လား….။
မွန္လား…………မွားလား…..ဆိုတာ
မွားရင္…………ျပင္
မွန္ရင္…………ဆက္လုပ္ဘုိ႔က အားလံုးရဲ ႔တာ၀န္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ကဲ … သူငယ္ခ်င္းအားလံုးဘဲ ဘယ္ဟာက မွန္လဲ ဘာကမွားလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ေတြးဆၾကည့္ပါ။ သိသင့္တယ္ထင္လုိ႕ ရွယ္လုပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်။
No comments:
Post a Comment